بررسی روش جوشکاری لیزر عبوری و پارامترهای موثر بر آن

استفاده از لیزر در جوشکاری پلاستیک ها در اوائل دهه 1970 م مطرح شد. اگرچه کاربردهای گسترده صنعتی این فناوری در جوشکاری پلاستیک ها از سال های پایانی دهه 1990 آغاز شده است. در جوشکاری لیزر عبوری، قطعاتی که باید به هم متصل شوند در کنار هم قرار می گیرند و تولید حرارت و ایجاد منطقه جوش همزمان با هم صورت می پذیرد. در این روش یکی از قطعاتی که قرار است جوش شود باید قابلیت عبوردهی پرتو لیزر را داشته باشد و قطعه دیگر می تواند شفاف یا غیرشفاف باشد که در حالت شفاف بودن قطعه دوم، باید از یک ماده جاذب در فصل مشترک دو قطعه استفاد کرد. پرتو لیزر در قطعه شفاف نفوذ کرده و با رسیدن به قطعه جاذب در فصل مشترک دو قطعه کار به حرارت تبدیل می شود و منطقه جوش را ایجاد می کند. در این مقاله سعی شده است با مرور تاریخچه جوشکاری لیزر عبوری با تکیه بر کارهای تجربی به بررسی قابلیت های فرایند، پارامترهای موثر بر آن و کاربردهایش پرداخته شود.