پهنه بندی کمی سطح زمین با استفاده از فرم بنیادی خطی در جهت مکان یابی بهینه پخش سیلاب

اساس آمایش سرزمین پهنه بندی ژئومورفولوژیک سطح زمین است. پهنه بندی کمی با استفاده از روش های خودکار و تعریف-شده و براساس معیارهای پهنه بندی انجام می گیرد. در این مطالعه به منظور تشخیص محدوده های مناسب برای تغذیه مصنوعی در منطقه ی کوهستانی گهر و دشت گربایگان، در استان فارس، از پهنه بندی کمی سطح زمین با برازش فرم بنیادی خطی، به سطح استفاده گردیده است. برای تشخیص بهترین ساختار بنیادی قابل برازش از ساختارهایی با رده درجه دو برای پنجره سه تایی و از داده های حاصل از مدل رقومی ارتفاعی با قدرت تفکیک 10 متری استفاده گردیده است. برای تعیین درجه برازش ساختارهای بنیادی از شاخص مجموع اختلاف مربعات اختلافات سطح استفاده شده است. با استفاده از درجه برازش درجه مناسب بودن سطح برای تغذیه مصنوعی، تنها با دید مورفولوژی سطحی تعیین گردیده است. با برازش الگوهای قابل تفسیر به سطح زمین می توان تعیین نمود که زمین به چه الگو و چه مکانیسمی تشکیلی شباهت بیشتری دارد. محدوده های کوهستانی بالادست مخروط افکنه ها و دشت های واقع در پایین دست مخروط ها سطوح خطی نمی باشد. مکان هایی که در بعد قابل قبول شیب نمی باشد (وقتی که شیب از 002/. کمتر و از 1/0 بیشتر می باشد) مقادیر صفر درجه برازش را به خود اختصاص داده است و در مخروط افکنه و مکان هایی را که در بازه قابل قبول شیب می باشد، مقادیر درجه برازش مثبت می-باشند.نتایج نشان می دهد که در حوزه آبخیز گربایگان سطوح واقع در پایین دست مخروط افکنه ها، و دشت ها مناسب ترین مناطق برای پخش سیلاب محسوب می شوند.