بررسی تغییرات مکانی و زمانی کیفیت آب زیرزمینی به کمک بهترین تخمین گر زمین آمار (مطالعه موردی: دشت کرمان)

شناخت پهنه های بحرانی از نظر کیفیت آب زیرزمینی از کاربردی ترین و مهمترین تحقیقات راجع به مسائل آب است. لذا در این تحقیق برآنیم تا تغییرات مکانی و زمانی کیفیت آب زیرزمینی (پارامتر های هدایت الکتریکی و کلر) دشت کرمان را در یک دوره آماری ده ساله (85-1375) به کمک بهترین روش تخمین گر زمین آماری مورد بررسی قرار دهیم که در این راستا بهترین مدل واریوگرام به ساختار فضایی داده های پارامتر های هدایت الکتریکی و کلر (بهمراه پارامتر های مربوطه مدل) نیز تعیین شد.
نتایج حاصل از آنالیز واریوگرافی مربوط به متغیر کیفی یون کلر آب زیرزمینی دشت در ابتدا و انتهای دوره آماری نشان داد که بهترین مدل برازش شده به ساختار فضایی این پارامتر مدل نمایی می باشد بطوری که دامنه تاثیر آن از 101700 متر در سال 75-74 به 106200 متر در سال آبی 85-84 افزایش و میزان آستانه از 246/2 به 698/1 نزول یافته است. بهترین مدل برازش شده به ساختار فضایی هدایت الکتریکی در سال آبی 75-74 مدل نمایی و در سال آبی 85-84 مدل کروی می باشد به طوری که دامنه تاثیر آنها از 79800 متر در سال 75-74 به 37500 متر در سال آبی 85-84 و میزان آستانه از 84/0 به 608/0 رسیده است. در مورد مقایسه روش های درون یابی برای پارامترهای کیفی مورد بررسی، روش لوگ کریجینگ بعنوان بهترین روش درون یابی جهت پهنه بندی پارامترهای کیفی (کلر و هدایت الکتریکی)حاصل شد. مقایسه نقشه های پهنه بندی مکانی یون کلر نشان داد که در طول دوره آماری 10 ساله مورد بررسی میزان غلظت یون کلر آب زیرزمینی در کل سطح دشت از یک روند افزایشی برخوردار است. بطوری که حتی در ناحیه ورودی دشت میزان غلظت این یون در سال 85 به دامنه 01/13-03/3 میلی اکی والان در لیتر افزایش یافته است. شدت افزایش یون کلر بویژه در قسمت خروجی شمالی دشت در اطراف چاه انتخابی شماره27، 28 و 33 و هسته کلر جنوب غرب دشت در اطراف چاه 19 بیشتر است. یافته ها حاکی بر افزایش میزان هدایت الکتریکی بویژه توسعه مکانی این پارامتر دربخش خروجی غربی، شمالی و نیز در شهر کرمان در طی دوره 10 ساله است.