اثر تجویز نانو ذره اکسید روی برکاهش بروز درد نوروپاتیک حرارتی ناشی از تجویز حاد و مزمن پاکلی تاکسل در موش های سوری

مدارک متعددی دال بر اثر کاهش دهنده التهاب عصبی توسط نانوذرات اکسید روی (نانواکسید روی) در دست است که با مکانیسم های برانگیخته شده توسط پاکلی تاکسل در تضاد می باشند. در این مطالعه اثر تجویز موضعی و تجویز داخل صفاقی نانواکسید روی بر درد حرارتی حاد و مزمن نوروپاتیک ناشی از پاکلی تاکسل در موش سوری مورد ارزیابی واقع شده است.
موش های سوری نر بالغ (40-35 گرم) ابتدا به گروه های مطالعاتی حاد و مزمن تقسیم شدند. گروه های حاد، پاکلی تاکسل (20 میلی گرم بر کیلوگرم تک دوز، i.p.) و نانواکسید روی (100 و 500 میکروگرم، کف پا) و گروه های مزمن، پاکلی تاکسل (5/4 میلی گرم بر کیلوگرم، i.p.) به مدت 4 روز و نانواکسید روی (0.1، 1، 10 میلی گرم بر کیلوگرم، i.p.) را توام دریافت کردند. گروه کنترل، پاکلی تاکسل (5/4 میلی گرم بر کیلوگرم،.i.p) را به مدت 4 روز در هفته دریافت کردند. زمان تاخیر تا پاسخ پس کشیدن پا از آب گرم (46 درجه سانتی گراد) و سرد (3-2 درجه سانتی گراد) پس از هر یک از درمان ها مورد ارزیابی قرار گرفت.
پاکلی تاکسل در گروه درمان مزمن سبب پردردی حرارتی گرمایی و سرمایی شد، ولی در شرایط تجویز حاد فقط سبب القای پردردی گرمایی شد. درمان با نانو اکسید روی در شرایط مزمن سبب سرکوب وابسته به دوز و معنی دار پردردی گرمایی و سرمایی و همچنین سبب تخفیف پردردی گرمایی القاشده در شرایط درمان حاد با پاکلی تاکسل در موش ها شد.
نتایج نشان می دهد که نانو اکسید روی می تواند هایپرآلجزیای نوروپاتیک حرارتی گرمایی القاء شده توسط مدل های حاد و مزمن القاشده توسط پاکلی تاکسل را کاهش دهد. اثربخشی درمان با نانوذره اکسید روی بر پردردی حرارتی القاشده توسط پاکلی تاکسل در هر دو مدل حاد و مزمن در موش ها می تواند مدرک مفیدی برای انجام تحقیقات بالینی متعاقب بر روی این نانوذره باشد.