اثر 10 هفته تمرینات پلایومتریک بر قدرت عضلانی بالاتنه و پایین تنه، توده بدون چربی و فاکتور رشد شبه انسولین 1 (IGF-1) در زنان جوان

تمرینات پلایومتریک (انفجاری) حرکاتی هستند که در آن ها چرخه کشش- کوتاه شدن به کار می رود و حرکت کشش عضله (برونگرا)، بلافاصله به وسیله حرکت کوتاه شدن سریع (درون گرا) دنبال می شود. با توجه به نقش تمرینات پلایومتریک در هیپرتروفی عضلانی و سنتز پروتئین و در نتیجه افزایش عوامل رشد و آمادگی عضلانی، مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر 10 هفته تمرین پلایومتریک بر قدرت عضلانی بالاتنه و پایین تنه، توده بدون چربی و فاکتور رشد شبه انسولین-1 (IGF-1) در زنان جوان انجام شد.
این مطالعه کارآزمایی با تخصیص تصادفی در سال 1395 بر روی 28 زن جوان 29-20 سال در شهر مشهد انجام شد. زنان جوان داوطلب شرکت در پژوهش به طور تصادفی به دو گروه 14 نفره تمرینات انفجاری و کنترل تقسیم شدند. برنامه تمرینی پژوهش حاضر به مدت 10 هفته و هفته ای 3 جلسه اجرا گردید. مدت زمان هر جلسه تمرینی 60-45 دقیقه و شامل 10 دقیقه گرم کردن، 45-30 دقیقه اجرای برنامه تمرینی و 5 دقیقه سرد کردن و انجام حرکات کششی بود. نمونه گیری خونی، آزمون قدرت عضلانی بالا تنه و پایین تنه، حداکثر اکسیژن مصرفی و ترکیب بدنی در قبل و بعد از دوره تمرینی انجام شد. گروه کنترل در طول مدت تحقیق، هیچ گونه برنامه تمرینی انجام ندادند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 21) و آزمون های تی مستقل و تی وابسته انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنادار در نظر گرفته شد.
بر اساس نتایج مطالعه، قدرت عضلانی بالاتنه، پایین تنه و حداکثر اکسیژن مصرفی در پایان دوره به طور معنی داری افزایش یافته بود (05/0>p)، در حالی که فاکتور رشد شبه انسولین 1 (IGF-1)، توده بدون چربی، درصد چربی و شاخص توده بدنی از نظر آماری تغییر معنی داری نداشت (05/0

نتیجه گیری

برنامه 10 هفته ای تمرین پلایومتریک می تواند باعث افزایش قدرت در عضلات اندام های بالاتنه و پایین تنه و همچنین ظرفیت هوازی زنان جوان گردد.