ارزیابی علل و عوارض مادری و نوزادی حاملگی های طول کشیده در مقایسه با حاملگی های ترم در سالهای 93-1392 در بیمارستان بعثت سنندج

حاملگی طول کشیده به طور میانگین در 10% از حاملگی ها اتفاق می افتد. این پدیده می تواند دارای پیامدهایی برای مادر و جنین باشد. با توجه به اینکه بررسی آماری از سرانجام حاملگی های طول کشیده در مقایسه با حاملگی های ترم شهر سنندج وجود ندارد، مطالعه حاضر با هدف بررسی عوامل خطر مرتبط با حاملگی های طول کشیده و مدیریت آنها انجام شد.
این مطالعه توصیفی - تحلیلی در سال های 93-1392 در بیمارستان بعثت شهر سنندج با مطالعه پرونده های تمام افراد باردار مراجعه کننده و تعیین میزان شیوع حاملگی های طول کشیده انجام شد. سپس در این جامعه متغیرهای مورد نظر در حاملگی های طول کشیده در مقایسه با حاملگی های ترم جمع آوری شد و در نهایت این دو نوع حاملگی از نظر فراوانی تعداد دفعات حاملگی، تعداد دفعات زایمان، شاخص توده بدنی مادر، فراوانی میزان کاهش مایع آمنیوتیک، میزان استفاده از میزوپروستول برای ripening سرویکس، آتونی رحم، میزان پاسخ دهی به اینداکشن، نوع زایمان، فراوانی افت ضربان قلب جنین، دفع مکونیوم، وزن بدو تولد، نمره آپگار دقیقه 1 و 5 و میزان بستری شدن نوزاد در NICU با هم مقایسه شدند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نر م افزار آماری SPSS (نسخه 20) و آزمون های کای دو و تی انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنادار در نظر گرفته شد.
یافته های مادری و نوزادی حاملگی های طول کشیده در مقایسه با حاملگی های ترم از نظر فراوانی تعداد دفعات حاملگی، تعداد دفعات زایمان، میزان استفاده از میزوپروستول برای ripening سرویکس، آتونی رحم، میزان پاسخ دهی به اینداکشن، نوع زایمان (واژینال یا سزارین)، فراوانی افت ضربان قلب جنین، وزن بدو تولد و نمره آپگار دقیقه 1 تفاوت آماری معنی داری داشتند (05/0p<)، اما از نظر شاخص توده بدنی مادر، کاهش مایع آمنیوتیک، دفع مکونیوم، نمره آپگار دقیقه 5 و میزان بستری شدن نوزاد در NICU تفاوت معنی داری نداشتند (05/0p>).
عوامل خطرزای مادر و جنین به طور معنی داری در حاملگی های طول کشیده بالاتر از حاملگی های طبیعی بود. لذا بکارگیری دستورالعمل های برخورد با حاملگی های طول کشیده برای حفظ سلامت مادر و نوزاد ضروری می باشد.