تاثیر استرس دوران بارداری بر تکامل لوب پیشانی و ارزیابی آستانه تشنج فرزندان موش های کوچک آزمایشگاهی

استرس دوران بارداری ضمن افزایش سطح گلوکوکورتیکوئید در جنین، اثرات زیانباری روی ساختار عصبی دارد. در این تحقیق، اثر استرس دوران بارداری مادر بر تکامل قشر لوب پیشانی و آستانه تشنج فرزندان موش ها بررسی شد.
در این مطالعه تجربی، 30 موش ماده باردار به دو گروه مساوی استرس و بدون استرس تقسیم شدند. گروه استرس روزانه یک ساعت و به مدت 14 روز، استرس بی حرکتی را تجربه کردند. فرزندان موش ها به سه گروه چهارتایی تقسیم شدند. گروه کنترل که مادرانشان استرس ندیده بودند و فرزندان نیز PTZ دریافت نکردند. گروه شم که مادرانشان استرس ندیده ولی فرزندان PTZ دریافت کرده بودند و گروه تجربی که مادرانشان استرس دیده و فرزندان داروی PTZ دریافت کردند. برای مطالعه لوب فرونتال جنین موش، مغز فرزندان موش خارج و فیکس شد. مقاطع 5 میکرومتری تهیه، به روش هماتوکسیلین-ائوزین رنگ آمیزی شدند. مطالعات هیستومورفومتری با استفاده از نرم افزارهای هیستولب و موتیک انجام گردید.
نتایج بدست آمده افزایش معنی دار آستانه تشنج در فرزندانی که مادرانشان تحت استرس قرار گرفته بودند را در مقایسه با فرزندانی که مادرانشان تحت استرس قرار نگرفته بودند، نشان داد (001/0 P<). کاهش معنی دار ضخامت لایه های قشر لوب پیشانی در گروه تجربی در مقایسه با گروه های کنترل و شم دیده شد ( 05/0(P<. تعداد سلول های عصبی و گلیال و تعداد عروق خونی در گروه تجربی نسبت به گروه های کنترل و شم کاهش معنی دار نشان داد ( 05/0(P<.
استرس دوران بارداری می تواند سبب افزایش آستانه تشنج فرزندان و همچنین تغییراتی در تکوین و ساختار لوب پیشانی فرزندان موش ها شود.