اثربخشی درمان شناختی- رفتاری بر کنترل هیجان و افکار خودکشی در جانبازان مبتلا به PTSD

وجود هشت سال جنگ تحمیلی در ایران موجب شده است گروه قابل توجهی از رزمندگان و جانبازان به علایم اختلال استرس پس از ضربه (PTSD) دچار شوند. PTSD حداقل با نشانه های یک اختلال روانی دیگر همراه است. هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر درمان شناختی- رفتاری بر کنترل هیجان و افکار خودکشی جانبازان مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه بود.
در این پژوهش کاربردی، با طرح نیمه آزمایشی به صورت پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل در سال 96-1395، تعداد 40 نفر از جانبازان مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه بستری شده در بیمارستان قدس شهر سنندج به روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شده و به صورت جایگزینی تصادفی در دو گروه آزمایش (20 نفر) و کنترل (20 نفر) قرار گرفتند. ابزار گردآوری داده ها مقیاس افکار خودکشی بک و پرسش نامه مهار هیجانی بود. بیماران گروه آزمایش به مدت 9 جلسه تحت درمان گروهی شناختی- رفتاری قرار گرفتند. تجزیه و تحلیل آماری داده ها به کمک نرم افزار SPSS 16 و توسط آزمون های تحلیل کوواریانس تک متغیره و چندمتغیره انجام شد.
پس از تعدیل نمرات پیش‏آزمون، تفاوت بین گروه آزمایش و کنترل معنی دار بود و درمان شناختی- رفتاری باعث افزایش کنترل هیجان (25.40=F) و زیرمقیاس های آن و کاهش افکار خودکشی (38.19=F) و زیرمقیاس های آن در جانبازان مبتلا به PTSD شد (0.001=p).
درمان شناختی- رفتاری بر افزایش کنترل هیجان و کاهش علایم افکار خودکشی در جانبازان مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه موثر است.