مدل سازی و راهکار عملی کاهش مهاجرت نیتروگلیسیرین (NG)در پیشرانه های جامد دوپایه

پیشرانه های دو پایه متشکل از دو جز اصلی نیتروسلولز و نیتروگلیسیرین بوده و مهاجرت نیتروگلیسیرین از داخل پیشرانه به سطح، یکی از مشکلات اساسی این نوع پیشرانه ها می باشد. در اثر این پدیده نامطلوب، بدلیل ایجاد ناهمگنی نیتروگلیسیرین در ماتریکس پیشرانه در طول انبارداری، علاوه بر کاهش ایمنی، خواص بالستیکی بشدت تغییر خواهد کرد. بنابراین، ارائه یک مدل مناسب برای پیش بینی میزان مهاجرت در طول انبارداری و همچنین راه کارهای عملی در کاهش مهاجرت نیتروگلیسیرین، از موضوعات مورد علاقه متخصصان پیشرانه بشمار می رود. در مدل سازی مهاجرت، می توان با استفاده از معادلات حاکم بر پدیده نفوذ، مقادیر ضریب نفوذ، دیاگرام های میزان نیتروگلیسیرین مهاجرت کرده برحسب زمان و پراکندگی نفوذ در سطح و عمق عایق و جرم مهاجرت کرده در زمان تعادل را تعیین نمود. یکی از راه کار های کاهش مهاجرت، استفاده از عایق های برپایه پلی استر غیراشباع اصلاح شده حاوی پرکننده های معدنی می باشد. به همین منظور، در این کار تحقیقاتی، ابتدا چندین عایق پلی استر غیراشباع در حضور پرکننده های معدنی سنتز شده و میزان نفوذ نیتروگلیسیرین در آنها از طریق آزمون غوطه وری، مدل سازی گردیده و ضرایب نفوذ محاسبه گردید. نتایج نشان داد که عایق پلی استر غیراشباع اصلاح شده دارای ضریب نفوذ cm2 /s4-10×027/1 بوده است، که در حضور آلومینا تری هیدرات بعنوان یک پرکننده معدنی، ضریب نفوذ به cm2 /s6-10×777/6 کاهش یافت. همچنین میزان جرم نسبی مهاجرت کرده ی در زمان بی نهایت برای عایق مورد نظر 4622/6 و در حضور پرکننده معدنی به مقدار 469/2 کاهش یافت. بنابراین، می توان با حضور پرکننده در ماتریکس عایق پیشرانه، نفوذ نیتروگلیسیرین را به میزان قابل توجه ای کاهش داد، که نتیجه آن، افزایش ایمنی و بهبود در طول عمر پیشرانه خواهد بود.