اثر 8 هفته تمرین هوازی تناوبی قبل و بعد از القای سرطان پستان بر سطح سرمی آیریسین و رشد تومور در موش Balb/c

آیریسین مایوکاینی است که می تواند به عنوان یک نشانگر جدید، ارتباط بین ورزش و کاهش شیوع و پیشرفت سرطان را نشان دهد. هدف از انجام این مطالعه، بررسی اثر 8 هفته تمرین هوازی تناوبی قبل و بعد از القای سرطان پستان بر سطح سرمی آیریسین و رشد تومور در موش Balb/c بود.
در این تحقیق نیمه تجربی، 40 سر موش آزمایشگاهی نژاد Balb/c ماده، به روش تصادفی در 4 گروه شاهد، تومور، ورزش و ورزش به همراه تومور قرار گرفتند. تمرین اصلی، 4 هفته قبل و 4 هفته بعد از ایجاد تومور با شدت های 70 و 50 درصد حداکثر اکسیژن مصرفی (Maximum rate of oxygen consumption یا VO2max) اجرا گردید. موش های گروه تومور و گروه ورزش به همراه تومور، از طریق جراحی زیر جلدی با تومور آدنوکارسینومای پستان موشی، مبتلا به سرطان شدند. رشد تومور هر هفته اندازه گیری گردید. در پایان مطالعه، تومورها با جراحی برداشته شدند. میزان آیریسین سرم، با روش Enzyme-linked immunosorbent assay (ELISA) اندازه گیری شد. برای بررسی بیان ژن Vascular endothelial growth factor (VEGF) از روش Real-time polymerase chain reaction (Real-time PCR) استفاده شد. داده ها با استفاده از آزمون t و ضریب همبستگی Pearson در سطح معنی داری 05/0 > P تجزیه و تحلیل شدند.
کاهش معنی داری در میزان رشد تومور در گروه ورزش به همراه تومور نسبت به گروه تومور مشاهده گردید. سطح سرمی آیریسین به طور معنی داری در گروه ورزش و ورزش به همراه تومور، به ترتیب نسبت به گروه شاهد و گروه توموری افزایش یافت. میزان بیان VEGF در گروه ورزش به همراه تومور نسبت به گروه تومور کاهش معنی داری نشان داد (003/0 = P). ارتباط معنی داری بین سطوح آیریسین با نسبت رشد تومور درگروه ورزش به همراه تومور مشاهده شد (001/0 > P، 916/0- = r).
به نظر می رسد که نقش مثبت تمرینات منظم هوازی در کاهش رشد سلول های سرطانی پستان موش های Balb/c از طریق افزایش سطح آیریسین و کاهش بیان VEGF، باشد.