اثردگرآسیبی ژنوتیپ های مختلف زعفران Crocus sativus بر علف هرز پیچک صحراییConvolvulus arvensis

به منظور بررسی اثر دگرآسیبی ژنوتیپ های مختلف زعفران بر روی صفات علف هرز پیچک صحرایی، آزمایشی در سالهای 1391 و 1392در آزمایشگاه گروه زراعت و اصلاح نباتات دانشکده کشاورزی دانشگاه صنعتی اصفهان انجام شد. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کامل تصادفی صورت پذیرفت. فاکتورها شامل 20 ژنوتیپ زعفران (همدان، نیشابور1، نیشابور2، نیشابور3، نیشابور4، سبزوار، مشهد1، مشهد2، نطنز، خاف، چای باق خراسان، تربت جام، کاشان، گناباد، تربت حیدریه، بیرجند، یزد، شیراز، اصفهان، کاشمر) و 7 غلظت عصاره آبی زعفران (0، 3، 6، 5/12، 25، 50 و 100 درصد) بود. صفات مورد بررسی شامل طول ریشه چه، طول ساقه چه، وزن تر ریشه چه، وزن تر ساقهچه، وزن خشک ساقه چه، درصد و سرعت جوانه زنی بذر بودند. پیچک صحرایی به عنوان علف هرز هدف مورد بررسی قرار گرفت. طبق نتایج به دست آمده اثر ژنوتیپ، غلظت و اثر متقابل آن دو بر روی تمام صفات بررسی شده در این علف هرز در سطح یک درصد معنی دار بود. ژنوتیپ های مورد بررسی تاثیر متفاوتی بر روی صفات پیچک صحرایی داشتند. به این صورت که بیشترین اثر بازدارندگی مربوط به ژنوتیپ خاف و نیشابور3 و کمترین اثر بازدارندگی مربوط به ژنوتیپ های کاشان، تربت جام و گناباد بود. همچنین عصاره ها باعث کاهش تمام صفات شد، اما میزان تاثیر آن متفاوت بود. با افزایش غلظت عصاره اثر بازدارندگی بیشتر شد به طوریکه بیشترین اثر بازدارندگی در غلظت 100 درصد وکمترین بازدارندگی در غلظت 3 درصدعصاره مشاهده گردید.