تاثیر «واقعیت درمانی گروهی» بر سازگاری همسران جانبازان دچار اختلال تنش پس از سانحه

کاهش سازگاری همسران جانبازان در اثر آسیب های ناشی از جنگ از جمله اختلال تنش پس از سانحه، یکی از چالش های خانواده های جانبازان است که نیازمند توجه بیشتری است. پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر واقعیت درمانی گروهی بر سازگاری همسران جانبازان دچار اختلال تنش پس از سانحه سال 1395 انجام شد.
در این پژوهش نیمه تجربی،34 نفر از همسران جانبازان دچار اختلال تنش پس از سانحه به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند و به تصادفی ساده در دو گروه آزمون وکنترل قرار گرفتند (در هر گروه 17 نفر). مداخله واقعیت درمانی گروهی، طی 8 جلسه (هر جلسه 90 دقیقه) برای گروه مداخله انجام شد. برای گرد آوری داده ها از پرسشنامه جمعیت شناختی و «آزمون سازگاری زناشویی لاک -والاس» (Lock–Wallace Marital Adjustment Test) که روایی و پایاییان در مطالعات قبلی مورد تایید قرار گرفته است، استفاده شد. پرسشنامه در دو مرحله پیش آزمون وپس آزمون استفاده شد. داده با نرم افزار آماری اس پی اس اس نسخه 16 تحلیل شد.
میزان سازگاری زناشویی قبل از مداخله در گروه مداخله 58/22 ± 76/64 و گروه کنترل 28/19 ± 64 بود که اختلاف معنی داری مشاهده نشد (91/0 = P). بعد از مداخله سازگاری زناشویی در گروه مداخله 59/22 ± 76/81 و گروه کنترل 71/21 ± 3/65 اختلاف معنی داری نشان داده شد (039/0 = P).
واقعیت درمانی گروهی موجب افزایش سازگاری در همسران جانبازان گردید. لذا استفاده از این روش درمانی ارتقا سازگاری همسران جانبازان پیشنهاد می شود.