بررسی نقادانه کاربردپذیری مدل مراقبت پیگیر در مراقبت از بیماران مزمن

یکی از مدل های بومی مراقبتی طراحی شده در ایران که جهت افزایش توان خود مراقبتی، افزایش پذیرش فرایند درمان و عملکرد مناسب بیماران مزمن طراحی شده است، مدل مراقبت پیگیر می باشد. هدف مطالعه حاضر، ارزیابی نقادانه کاربردپذیری مدل مراقبت پیگیر در مراقبت از بیماران مزمن می باشد.
در این مطالعه توصیفی، 28 مقاله مداخله ای در زمینه مدل مراقبت پیگیر که طی 10 سال گذشته منتشر شده بود، مورد ارزیابی قرار گرفتند. ابزار مورداستفاده، چک لیست نقد کاربردپذیری مقالات که روایی و پایایی آن تایید شده است، بود. تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS ویرایش 16 و آمار توصیفی (فراوانی نسبی و درصد فراوانی نسبی) انجام شد.
ارزیابی رعایت معیارهای کاربردپذیری مقالات نشان داد که بحث در مورد یافته های مطالعه جهت استفاده در فعالیت های بالینی یا پژوهش های آتی در 3/39 درصد، توجیه پذیر و کامل بودن کاربردها در 3/39 درصد، عدم مبالغه در مورد کاربرد نتایج در 9/67 درصد، استفاده از تئوری ها در کاربرد نتایج در 0/100 درصد، ارائه پیشنهاد ها در 3/64 درصد، بیان محدودیت ها در 4/46 درصد، عدم بیان کاربرد مهم تحقیق در 6/53 درصد، مشخص کردن کاربرد یافته ها برای بالین در 9/67 درصد و بیان کاربردهای عملی بر پایه یافته های مطالعه در 1/57 درصد مقالات رعایت شده است.
تحلیل نتایج نشان داد که مطالعاتی که مدل مراقبت پیگیر را به عنوان چارچوب مطالعه خود استفاده کرده اند، معیارهای کاربردپذیری را به طور کامل رعایت نکرده اند. به منظور استفاده از این مدل باید سه جنبه پژوهشی (بیان کاربردی نتایج مطالعات توسط پژوهشگران)، آموزشی (برگزاری دوره های مدون آموزشی و بازآموزی) و مدیریتی (فراهم کردن زیرساخت های کافی ازجمله نیروی انسانی و امکانات کافی) را در نظر گرفت.