توسعه پایدار شهرهای کوچک از منظر پدافند غیرعامل، نمونه موردی: شهر بوئین زهرا

شهرها به عنوان یکی از مهمترین و متراکم ترین زیستگاه های انسانی اهمیت ویژه ای داشته و نیازمند ایمنی و حفاظت های فیزیکی از زیرساخت ها و نیز پایداری و مقاومت در مقابل بلایای طبیعی و انسانی می‏باشند. پدافند غیر‏عامل از جمله موضوعاتی است که در سال‏های اخیر مورد توجه برنامه ریزان و طراحان شهرهای ایران قرار گرفته است.
شهرسازی دارای ابعاد مختلفی است که در صورت توجه به حفاظت و پایداری آن ها، در مواقع ضروری و بحرانی شاهد مزایای فراوانی خواهیم بود. این پژوهش سعی دارد که اصول پدافند غیرعامل را در برنامه ریزی شهری با تاکید بر کاربری های تاسیساتی و حیاتی در شهرهای کوچک مقیاس به عنوان کاربری های تهدیدپذیر به کار گیرد و فضاهای شهری را با ارائه نقش تدافعی به آنها ایمن نماید. همچنین، چگونگی حفاظت و دفاع از انسان ها و مکان های زندگی آنها را با اعمال ضوابط و ملاحظات پدافند غیرعامل در حال و آینده میسر سازد. به علاوه، بسترهایی را برای امنیت و پایداری هرچه بهتر شهر با کم ترین خسارات ممکن در زمان تهاجم خارجی و حتی عملیات تروریستی فراهم نماید.
ایران با توجه به موقعیت ژئواستراتژیک، ژئوراهبردی و جغرافیای خود، یکی از کشورهای پرمخاطره است. در این پژوهش بررسی و تحلیل های لازم با استفاده از نرم افزار GIS در مورد چگونگی پراکنش و نحوه استقرارکاربری های استراتژیک در سطح شهر بوئین زهرا به عنوان یک شهر کوچک مقیاس در مجاورت پایتخت کشور انجام گرفته است و در نهایت، مناطق و محدوده های مرکزی شهر و حواشی جنوب غربی با توجه به تجمیع کاربری های خطرزا و تهدیدپذیر، نامناسب و بحرانی تشخیص داده شدند.