ارتباط نمرات غربال گری حرکتی عملکردی و فاکتورهای منتخب آمادگی جسمانی در پسران تکواندوکار

تحقیقات اندکی ارتباط بین نمرات غربال گری حرکتی عملکردی و فاکتورهای آمادگی جسمانی را در تکواندو مورد بررسی قرار داده اند. هدف از تحقیق حاضر بررسی ارتباط نمرات غربال گری حرکتی عمکلردی و فاکتورهای منتخب آمادگی جسمانی پسران تکواندوکار نوجوان بود.
روش شناسی: تحقیق حاضر از نوع تحقیقات توصیفی همبستگی است. جامعه آماری تحقیق پسران نوجوان تکواندوکار شهر همدان بود . 60 ورزشکار (میانگین سنی 41/892/13 سال، جرم 24/8913/45 کیلوگرم، قد 35/3214/156 سانتی متر) با روش نمونه گیری تصادفی به عنوان آزمودنی انتخاب شدند. آزمودنی ها بوسیله آزمون های غربال گری حرکتی عملکردی و آزمون های آمادگی جسمانی مورد ارزیابی قرار گرفتند. نرمال بودن داده ها با استفاده از آزمون کلموگراف اسمیرنف بررسی شد. داده ها با استفاده از آزمون های رگرسیون خطی چند متغیره و همبستگی اسپیرمن تجزیه و تحلیل شدند ( 05/0P≤).
مدل نهایی رگرسیون نشان داد آزمون های نشستن و رسیدن (001/0 p=) و اسکات تک پا (027/0 p=) توانستند به طور معنی داری نمرات ترکیبی غربال گری حرکتی عملکردی را پیش بینی کنند (32/0 R Square=، 003/0 p=، 85/3 F=) . ارتباط معنی داری بین زمان دو سرعت 20 متر (069/0 p=)، پرتاب توپ مدیسین به عقب (447/0 p=)، پرش عمودی جفت پا (094/0 p=) و چابکی (502/0 p=) با نمرات ترکیبی ترکیبی غربال گری حرکتی عملکردی مشاهده نشد ( 05/0P≤).
بر اساس مدل رگرسیون، از بین فاکتورهای آمادگی جسمانی، انعطاف پذیری و استقامت اندام تحتانی با نمرات ترکیبی آزمون های غربال گری حرکتی عملکردی ارتباط معنی دار داشتند. علت احتمالی این ارتباط را می توان به آزمون های لانچ خطی، گام برداشتن از روی مانع و بالا آوردن فعال پاها بصورت مستقیم که به انعطاف پذیری نیاز دارند، نسبت داد. از این رو جهت بهبود نمرات غربال گری حرکتی عملکردی تکواندوکاران توصیه می شود انعطاف پذیری و استقامت اندام تحتانی در برنامه تمرینی آنها گنجانده شود.