انتخاب سبد سهام بهینه با استفاده از مدلسازی آرمانی و فرآیند تحلیل سلسله مراتبی رویکرد ارزش افزوده اقتصادی

تصمیمات منطقی سرمایهگذاری، نیازمند توجه به معیارها و عوامل مختلف بهطور همزمان است. برای رسیدن به این مقصود، میتوان از برنامهریزی آرمانی که در علم مدیریت به دلیل انعطافپذیری در بررسی مشکلات تصمیمگیری با چندین هدف متناقض و اطلاعات مبهم بهطور گسترده استفاده میشود، بهره جست. در این پژوهش، تفاوت انتخاب سهام و نتایج آن در مدلهای مارکویتز و برنامهریزی آرمانی نشان داده شده است. معیارهای حداقلسازی ریسک، حداکثرسازی بازده، مثبتشدن چولگی بازده سبد سهام و منفیشدن کشیدگی ریسک سبد سهام بهطور مشترک و معیارهای ارزشافزوده اقتصادی و سود تقسیمی بهطور جداگانه در دو مرحله، بهعنوان آرمانهای مدل در نظر گرفته شده اند. با استفاده از روش فرآیند تجزیه و تحلیل سلسله مراتبی (AHP) میزان اهمیت معیارهای موردنظر محاسبه و داده های 10 شرکت از 30 شرکت برتر بورس اوراق بهادار تهران در مدل استفاده شد. با استفاده از نرمافزارهای spss و LINGO، تحلیل آماری داده ها و حل مدل صورت گرفته است. با توجه به نتایج، مدل برنامهریزی آرمانی، بازده بیشتری در مقایسه با مدل مارکویتز به سرمایهگذار ارائه میکند. همچنین براساس نسبت پاداش نوسان، انتخاب سبد سهام بر اساس سود تقسیمی نسبت به ارزشافزوده اقتصادی ترجیح دارد.