متابولومیکس، چشم اندازی برای مردان نابارور: مقاله مروری

ناباروری حدود 20% از زوج های جهان را تحت تاثیر قرار می دهد. عوامل موثر بر باروری در مردان و زنان به طور مساوی توزیع شده است. با وجود تحقیقات گسترده در ناباروری مردان اتیولوژی بسیاری از مردان نابارور ناشناخته است. در Nature سال 2010 از پژوهشگران برجسته و سیاست گذاران خواسته شد سند چشم اندازی برای سال 2020 ارایه دهند، که در نهایت متابولومیکس به عنوان فنآوری پیشرو در Omics توسط این افراد معرفی شد. در حدود 20 سال پیش واژه ی متابولومیکس تعریف شد، درحالی که کاربرد بالینی متابولومیکس به بیش از 1000 سال پیش برمی گردد، زمانی که پزشک و فیلسوف بزرگ ایرانی، ابن سینا، تغییرات ادرار فرد در هنگام بیماری را مشاهده می کرد. امروزه این تغییرات بو یا رنگ در نتیجه تنظیم نبودن متابولیت ها شناخته می شود که نشان دهنده ی بیماری های متابولیک است. روش متابولومیکس تجزیه و تحلیل های الگویی واحد است که توسط مسیرهای بیوشیمیایی خاصی که در پس تولید مواد بیولوژیکی مانند اسپرماتوزوآ یا پلاسمای مایع منی است، دنبال می شود. جهت تشخیص مردان نابارور در آنالیز مایع منی پارامترهای متداولی از جمله: تحرک، مورفولوژی، غلظت و تعداد اسپرم مورد بررسی قرار می گیرد. پلاسمای منی انسان منبع بیولوژیک ارزشمندی است که متاسفانه در تشخیص مردان نابارور مورد استفاده قرار نمی گیرد. بر اساس داده های موجود، هیچ پارامتری برای تجزیه و تحلیل پلاسمای مایع منی وجود ندارد. بنابراین شناسایی یک پارامتر جدید جهت تشخیص مردان نابارور امری ضروری است. پیشنهاد ما بر اساس پژوهش های پیشین خود، استفاده از پلاسمای مایع منی جهت تشخیص مردان نابارور است. تنها تعداد محدودی از مطالعات با استفاده از روش های متابولومیکس به مطالعه در زمینه ناباروری مردان پرداخته اند.