تاثیر نانو فرموله کردن آموکسی سیلین بر فعالیت ضدباکتریایی آن بر علیه سوش های باکتریایی شایع در عفونت های بیمارستانی

فن آوری نانو، فرصتی عالی برای درمان عفونت های میکروبی مقاوم به دارو فراهم می کند. هدف از این مطالعه، سنتز آموکسی سیلین انکپسوله شده در نانوذرات پلیمری و مقایسه فعالیت ضد باکتریایی این نانوفرمولاسیون با آموکسی سیلین خالص بود.
نانوذرات پلیمری انکپسوله شده با آموکسی سیلین توسط کیتوزان به عنوان یک پلیمر و آلژینات به عنوان عامل متصل کننده تهیه شدند. نانوذرات حاصله با طیف سنجی مادون قرمز تبدیل فوریه، پراکندگی نور دینامیکی و میکروسکوپ الکترونی روبشی مشخصه یابی شدند. اثرات ضدباکتریایی نانوذرات بر علیه برخی باکتری های شایع در عفونت های بیمارستانی با استفاده از روش های براث میکرودایلوشن و انتشار از چاهک بررسی شدند.
نانوذرات انکپسوله شده با دارو دارای شکل کروی با اندازه متوسط 96 نانومتر بودند. این نانوذرات اثر ضد باکتریایی قابل توجهی بر روی تمام باکتری های آزمایش شده به جزء سودوموناس آئروژینوزا داشتند. هم چنین آن ها اثرات ضدباکتریایی قوی تری از نانوحامل به تنهایی یا آنتی بیوتیک آزاد نشان دادند. بزرگ ترین ناحیه مهار رشد (7/23) برای استافیلوکوکوس اورئوس حساس به متی سیلین وکوچک ترین (5/12) برای نوع مقاوم این باکتری تعیین شد. حداقل غلظت مهارکننده نانوفرمولاسیون بر علیه این دو سویه به ترتیب 5/1 و 48 میکروگرم بر میلی لیتر و برای اشرشیا کلی و سودووناس آئروژینوزا 6/6 و 256 میکروگرم بر میلی لیتر تعیین شد.
نتایج نشان می دهد که انکپسوله کردن آموکسی سیلین در نانوذرات پلیمری، پتانسیل افزایش فعالیت ضدباکتریایی بر علیه باکتری های عامل عفونت های بیمارستانی دارد.