بررسی رابطه رضایت زناشویی و رضایت شغلی در کارکنان مرکز بهداشت شهرستان گرمسار

رضایت از زندگی زناشویی و رضایت شغلی دو مقوله مهم زندگی بشر می باشند. رضایتمندی زناشویی سنگ بنای خانواده مستحکم است به طوری که در محیط گرم آن، انسان ها به رشد و بالندگی می رسند و اشتغال نیز بخش مهمی از هویت اجتماعی افراد را تشکیل می دهد. بنابراین، این پژوهش به منظور بررسی رابطه رضایت زناشویی و رضایت شغلی در کارکنان مرکز بهداشت و درمان شهرستان گرمسار در سال 1396 انجام شد.
در این مطالعه مقطعی، 96 نفر از کارکنان متاهل شاغل در مرکز بهداشت شهرستان گرمسار، مورد بررسی قرار گرفتند. به منظور جمع آوری داده ها، از دو پرسش نامه رضایت زناشویی انریچ (فرم 47 سئوالی) و پرسش نامه رضایت شغلی بریفیلد و روث (19 سئوالی) استفاده شد.
نتایج این پژوهش نشان داد که 2/72 درصد زنان و 81 درصد مردان، رضایت نسبی و متوسط از روابط زناشویی داشتند. میزان رضایت زناشویی زنان و مردان تفاوت آماری معنی داری با هم نداشتند (746/0=p). هم چنین میانگین ± انحراف معیار نمره رضایت شغلی، 22/0±99/2 بود که این نمره در زنان، 23/0±01/3 و در مردان، 3/0±96/2 بود که تفاوت معنی دار نبود (197/0=p). همبستگی بین رضایت شغلی و زناشویی، مثبت و معنی دار بود (004/0=p و 3/0=r).
با توجه به رابطه مثبت و معنی دار بین رضایت زناشویی و رضایت شغلی و با توجه به این نکته که بخشی از زندگی فرد در محیط کاری و بخشی دیگر از زندگی او در کنار همسر سپری می شود، در صورتی که فرد در هر یک از محیط های زناشویی یا شغلی، احساس ناخوشایندی داشته باشد، می تواند موجب کاهش رضایت در محیط دیگر شود. بنابراین در راستای افزایش و بهبود رضایت از زندگی و رضایت شغلی پرسنل، پیشنهاد می شود برنامه های آموزشی مهارت های زندگی زناشویی و مدیریت استرس شغلی برای آن ها برگزار کرد.