مقایسه پیامدهای لامینکتومی به تنهایی و لامینکتومی به همراه فیوژن و فیکسیشن در بیماران بالای 50سال مبتلا به تنگی کانال نخاعی کمری دژنراتیو

کمردرد یک مشکل عمده سلامت در جوامع امروزی می باشد. حدود 10 درصد بیماران به طور مزمن دچار ناتوانی می شوند. باافزایش سن، ابتلا به برخی اختلالات نظیر تنگی کانال نخاعی شیوع بیشتری پیدا میکند. زمانیکه درمان نگهدارنده نتواند باعث بهبود علایم در بیماران با تنگی کانال کمری شود، گزینه جراحی انتخاب می گردد. روش جراحی برای تنگی کانال کمری لامینکتومی تنها یا لامینکتومی با فیوژن و فیکسیشن است که هرکدام از این روش ها دارای فواید و مضرات مخصوص به خود است. مقایسه پیامدهای بالینی این دو روش در بیماران تنگی کانال، راهی برای کسب نتایج دقبق تر در این انتخاب است.
این مطالعه به صورت گذشته نگر بر روی 42 بیمار تنگی کانال نخاعی کمری دژنراتیو که حداقل شش ماه از عمل جراحی آنها گذشته بود، انجام شد. انتخاب روش جراحی (لامینکتومی تنها و یا لامینکتومی با فیوژن و فیکسیشن) بر اساس شرایط بالینی بیمار بود. مقایسه بالینی دو گروه براساس مقیاس Oswestry Disability Index وپس از گذشت حداقل 6 ماه از جراحی انجام شد.
با توجه به نتایج، اگرچه میان دو گروه از لحاظ عوارض جراحی، بهبود درد رادیکولر، کمر درد ولنگش عصبی تفاوت معناداری وجود ندارد، اما لامینکتومی با فیوژن و فیکسیشن موجب بهبود عملکردی بیشتر بیمار میگردد (011/0p<).
یافته های این مطالعه و سایر پژوهش های صورت گرفته نشان میدهد که انجام عمل جراحی لامینکتومی همراه با فیوژن ارجح تر است.