تاثیر غلظت جامد، نرخ فلوکولانت و ابعاد ذرات بر رفتار آبگیری نمونه باطله مجتمع مس شهربابک

در فراوری مواد معدنی، اغلب فرایندها در محیط آبی صورت می گیرد. بنابراین پس از انجام فرایند، آب محتوای باطله با هدف کاهش هزینه ها و آسیب های زیست محیطی می بایست بازیابی شود. استفاده از تیکنر رایج ترین روش بازیابی آب در صنایع معدنی است. در این پژوهش تاثیر غلظت جامد، نرخ مصرف فلوکولانت و ابعاد ذرات بر شار ته نشینی و تراکم پذیری باطله فرآوری مس بررسی شده است. نمونه ها از جریان باطله مجتمع مس شهربابک جمع آوری شد و مطالعات در مقیاس آزمایشگاهی و صنعتی صورت گرفت. در مقیاس آزمایشگاهی، شار ته نشینی و ارتفاع نهایی دوغاب با انجام آزمایش های ته نشینی تعیین شد. همچنین برای ارزیابی تاثیر هر عامل در مقیاس صنعتی، غلظت جامد ته ریز تیکنر به عنوان شاخص ارزیابی در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد که با کاهش غلظت دوغاب نه تنها مصرف فلوکولانت به ازای واحد جرم جامد کاهش می یابد بلکه شار ته نشینی و تراکم پذیری دوغاب نیز بهبود می یابد. همچنین نشان داده شد که با افزایش مصرف فلوکولانت از 15 تا 45 گرم بر تن، شار ته نشینی حدود 7 برابر افزایش یافت. علاوه بر آن، با کاهش ابعاد ذرات نه تنها مصرف فلوکولانت افزایش می یابد، بلکه شار ته نشینی و تراکم پذیری نیز کاهش یافت. مطالعات مقیاس صنعتی نشان داد که افزایش سهم ذرات 75- میکرون از 47 تا 59 درصد در خوراک تیکنر موجب کاهش غلظت جامد ته ریز از حدود 63 تا 55 درصد شد. با افزایش غلظت جامد دوغاب و نرخ مصرف فلوکولانت و کاهش ابعاد ذرات، شار ته نشینی و تراکم پذیری در تیکنر کاهش می یابد.