تاثیر تراز کمربند سخت کننده بر عملکرد ساختمانهای بلند فولادی تحت زلزله های نزدیک گسل

در این پژوهش با استفاده از روش تحلیل دینامیکی غیر خطی تاریخچه زمانی ، تحت یک گروه هفت گانه از رکوردهای سه مولفه ای حوزه نزدیک و یک رکورد حوزه دور، پارامترهای پاسخ لرزه ای ساختمان های بلند با سازه مقاوم ترکیبی قاب محیطی مهاربندی شده و کمربند سخت کننده بررسی شده است. یک مدل سه بعدی با ساختار قاب محیطی مهاربندی شده، همراه با سه مدل دیگر که دارای آرایش های گوناگونی از قرارگیری کمربند سخت کننده در ارتفاع سازه هستند، بر اساس ضوابط لرزه ای موجود در آیین نامه 4-2800 و نیز مبحث دهم مقررات ملی ساختمان (طرح و اجرای ساختمان های فولادی) طراحی و با یکدیگر مقایسه شده اند. بر پایه تحلیل رفتار دینامیکی واقعی سازه، رکوردها در حالت میدان آزاد اعمال شده اند. از آنجایی که پاسخ دینامیکی سازه ها رکورد به رکورد با یکدیگر متفاوت است، برای توجیه چگونگی رفتار مدل ها، طیف پاسخ سرعت متناظر با هر رکورد آنها رسم شده است. همچنین به منظور نشان دادن اثرات مودهای بالاتر نیز طیف های پاسخ سرعت، متناظر با پریود سازه های مطالعاتی بررسی شده است. ارزیابی نتایج این پژوهش حاکی از آن است که وجود کمربند سخت کننده سبب افزایش قابل توجه سختی سازه و کاهش دریفت و لنگر پای سازه می شود.همچنین بیش ترین تقاضای دریفت برای مدل بدون کمربند سخت کننده و مدل با کمربند سخت کننده میانی، در حدود 0.83 تا 0.9 تراز نرمال شده و برای مدل هایی که کمربند سخت کننده در تراز بالای سازه قرار دارد، در 0.5 تا 0.8 تراز نرمال شده اتفاق می افتد.