تاثیر پیوستگی المان مرزی فولادی با بتن بر رفتار دیوارهای برشی بتن آرمه

دیوارهای سازه ای به صورت گسترده در ساختمان ها به عنوان عضو سازه ای مهم استفاده می شوند تا مقاومت جانبی قابل توجه، سختی و ظرفیت تغییر شکل غیر الاستیک مورد نیاز در برابر زلزله را تامین کنند. در سال های اخیر دیوارهای برشی مرکب با المان مرزی فولادی، در مناطق با لرزه خیزی بالا مورد استفاده قرار گرفته است. ضوابط طراحی این دیوارها در آیین نامه های معتبر دنیا شامل تعدادی راهنمای آیین نامه طراحی و الزامات می باشد. با این وجود مروری بر تحقیقات گذشته نشان می دهد مطالعات بر روی رفتار این دیوارها در اکثر موارد به حالتی محدود می شود که انتهای ستون های مرزی دیوار کاملا در فونداسیون مدفون شده و المان های مرزی دیوار پیوسته است.
در این مقاله رفتار دیوارهای برشی مرکب با المان مرزی پیوسته با حالتی که المان های مرزی دیوار غیر پیوسته می باشد و ستون های مرزی فولادی از طریق صفحه ستون و بولت به فونداسیون متصل شده اند، مقایسه می گردد تا برخی مفروضات طراحان سازه در طراحی این دیوارها ارزیابی گردد. ابتدا مدلسازی نمونه های معیار به روش اجزاء محدود انجام شده و درستی نتایج آن با نمونه های آزمایشگاهی مورد اعتبار سنجی قرار گرفته است. در این تحقیق از روش آنالیز اجزای محدود غیر خطی بتن آرمه و مدل رفتاری پلاستیسیته آسیب برای مدلسازی رفتار بتن استفاده شده است. نتایج این مطالعه نشان می دهد پیوستگی المان های مرزی دیوار باعث بهبود رفتار دیوار برشی مرکب می گردد. ضمن آن که این تاثیر با افزایش تعداد طبقات دیوار بیشتر می شود.