آنالیز حساسیت و ارایه مدل ریاضی برای تعیین درصد قیر بهینه در آسفالت با استخوان بندی سنگدانه ای

در حال حاضر طرح اختلاط مخلوط های آسفالتی با استخوان بندی سنگدان های در ایران بر اساس روش مارشال انجام میشود. در روش طرح اختلاط مارشال درصد بهینه قیر بر اساس میانگین مقادیر درصد قیری که بیشترین استقامت مارشال، بیشترین وزن مخصوص و مناسبترین فضای خالی در مخلوط های آسفالتی با استخوانبندی سنگدانه ای را نتیجه میدهد، تعیین میشود.که این درصد الزاما بهینه ترین درصد قیر نیست. در این مقاله یک مدل ریاضی برای تعین درصد قیر بهینه در آسفالت با استخوانبندی سنگدان های به روش مارشال توسعه داده شده است. برای این منظور ابتدا معادلات مربوط به تغییرات پارامترهای موثر در طرح اختلاط مخلوط آسفالتی SMA نسبت به درصد قیر با استفاده از روش کمترین مربعات و از طریق تقریب با یک چندجمله ای درجه دوم تعیین می شود و سپس با تکیه بر این معادلات و استفاده از یک مدل ریاضی چند هدفی درصد بهینه قیر به گونهای تعیین می شود که مخلوط آسفالتی بهدست آمده تمامی شرایط گفته شده در آییننامه را داشته باشد و دارای بیشترین وزن مخصوص، بیشترین استقامت مارشال و مناسبترین درصد فضای خالی نیز باشد. پس از بهدست آمدن درصد قیر بهینه، آنالیز حساسیت نسبت به درصد قیر خیلی کم بر روی پارامترهای موثر (مقاومت مارشال، چگالی حقیقی مخلوط آسفالتی، درصد فضای خالی مخلوط آسفالتی و درصد فضای خالی مصالح سنگی) در طرح اختلاط آسفالت با استخوانبندی سنگدانهای انجام گردید. نتایج این تحقیق حاکی از دقت بیشتر روش مدلسازی ریاضی نسبت به روش سنتی است و آنالیز حساسیت نیز تاثیر میزان خطا در تعیین درصد قیر بهینه را نشان داد.