تاثیر سطوح مختلف چربی روی رشد و ترکیب لاشه بچه تاسماهی سیبری Acipenser baerii Brandt، 1869

در یک آزمایش تغذیه ای، تاثیر چهار سطح چربی (25، 20، 15، 10 درصد)، انرژی خام (به ترتیب شامل 18/8، 19/9، 21/4 و 22/5 کیلوژول) با پروتئین یکسان (45 درصد) به منظور تعیین سطح مناسب چربی و انرژی جیره غذایی بر عملکرد رشد و ترکیب لاشه بچه تاسماهی سیبری (A. bearii) بررسی شد. 120 عدد بچه ماهی با وزن 0/33±15/6 گرم (میانگین ± انحراف معیار) به طور تصادفی در 12 تانک فایبرگلاس 500 لیتری (به تعداد 10 عدد در هر تانک) توزیع و به صورت دستی 3 بار در روز تا حد سیری به مدت 12 هفته تغذیه شدند. نتایج روند رشد در پایان دوره پرورش نشان داد که ماهیان تغذیه شده با جیره محتوی چربی 10 تا 15 درصد، بطور معنی داری از وزن کسب شده (WG) و شاخص رشد ویژه (SGR) بالاتری نسبت به ماهیان تغذیه شده با تیمار حاوی 20 و 25 درصد چربی برخوردار بودند. در حالی که ضریب تبدیل غذایی ماهیان تغذیه شده با جیره محتوی چربی 10 تا 15 درصد، به طور معنی داری پایین تر از سایر تیمارها بود. آنالیز لاشه ماهیان تفاوت معنی داری در ترکیب چربی، پروتئین و خاکستر لاشه نشان داد. با توجه به نتایج مطالعه حاضر افزایش سطح چربی در جیره بچه تاسماهی سیبری تا سطح 15 درصد سبب افزایش روند رشد، بهبود کارایی تغذیه و ترکیب لاشه می گردد..