مروری بر انواع ایمونوتوکسین ها و کاربرد آن ها در درمان سرطان: مقاله مروری

ایمونوتوکسین ها مولکول هایی هستند که دارای ساختار منحصر به فرد توکسین-آنتی بادی دو عملکردی بوده و با گذر از غشای سلولی و ورود به داخل سلول هدف، باعث از بین رفتن سلول می شوند. اختصاصیت ایمونوتوکسین ها برای انتخاب هدف سلولی خود به دلیل نوع آنتی بادی انتخاب شده است و آنتی بادی مورد نظر وظیفه شناسایی سلول هدف را بر عهده دارد. سرطان در حال تبدیل شدن به عامل اصلی مرگ در بیشتر کشورهای توسعه یافته است.
جهت در اختیار داشتن یک عامل قوی در سرکوب سرطان، آن عامل باید به طور مستقیم و اختصاصی سلول سرطانی را هدف قرار دهد.
در بیشتر موارد ولی نه همیشه ایمونوتوکسین ها به منظور کشتن سلول های سرطانی تولید می شوند که این موضوع یکی از رویکردهای جدید درمانی در عصر حاضر است. اهداف کلینیکی بر طراحی و ایجاد درمان های جدید سرطان با این رویکرد مورد مطالعه متمرکز شده است. داده های زیادی نیز در مورد عملکرد توکسین و مسیرهای داخل سلولی به دست آمده است. بنابراین توکسین ها در علوم پزشکی برای درمان بیماری های انسانی و برای بررسی عملکردهای تخصصی سلولی بسیار مفید هستند. از دیگر کاربردهای ایمونوتوکسین ها می توان به این نکته اشاره کرد که ایمونوتوکسین ها عاملی برای تنظیم سیستم ایمنی بدن و درمان بیماری های ویروسی و انگلی می باشند. در مجموع با طراحی های مبتکرانه، هوشمندانه و کارآزموده تر می توان بسیاری از بیماری های انسانی به ویژه بدخیمی هایی همچون سرطان ها را در دوره زمانی کوتاه تر و سریع تری نسبت به سایر روش های درمانی کنونی که دوره درمان طولانی دارند، درمان کرد. پژوهش کنونی بر کاربرد توکسین های باکتریایی و گیاهی و به طور اختصاصی ایمونوتوکسین سودوموناس در سلول های سرطانی تمرکز دارد.