ساختار عاملی، روایی و پایایی مقیاس رفتارهای پر خطر در نوجوانان

رفتارهای پرخطر از علل اصلی مرگ و کیفیت پایین زندگی نوجوانان و جوانان است. هدف پژوهش حاضر، بررسی ساختار عاملی، روایی و پایایی مقیاس رفتارهای پر خطر در نوجوانان بود.
روش پژوهش حاضر از نوع توصیفی بود. نمونه ای با تعداد 533 نفر دانش آموز مقطع راهنمایی و دبیرستان از بین دانش آموزان شهر تهران به روش نمونه گیری خوشه ایچند مرحله ای انتخاب شدند. برای محاسبه روایی، از مقیاس های افسردگی کودکان، شادکامی آکسفورد و فاجعه سازی شناختی استفاده شد. جهت بررسی ساختار عاملی تاییدی مرتبه اول مقیاس رفتارهای پر خطر، از روش برآورد کمترین مقدار مجذورات وزن دار(WLS) و برای ارزیابی کفایت برازش مدل با داده ها، از شاخص های RMR ، RMSEA ، CFI ، AGFI ، GFI ،c2، c2/ dfوDc2  استفاده گردید. پایایی به کمک روش آلفای کرونباخ و بازآزمایی و تجزیه و تحلیل داده ها با SPSS vol.16 و Lisrel vol.8.80 انجام شد.
یافته های پژوهش: میانگین نمره های پسران در هر سه سطح رفتارهای پرخطر در مقایسه با میانگین نمره های دختران، بالاتر است. ساختار عاملی مقیاس با استفاده از تحلیل عاملی تاییدی، مورد تایید قرار گرفت. بررسی ضرایب همبستگی نشان داد که رفتارهای پر خطر با مقیاس افسردگی کودکان(P<0.01) و فاجعه سازی شناختی(P<0.01) همبستگی مثبت معنی داری دارد که بیانگر روایی همگرا و همبستگی منفی معنی دار با مقیاس شادکامی آکسفورد(P<0.01) نشان دهنده روایی واگرای آن است. پایایی با روش آلفای کرونباخ برای خرده مقیاس های سطح یک، دو و سه به ترتیب 74/0، 69/0 و 75/0 و با روش بازآزمایی به ترتیب 71/0، 82/0 و 70/0 به دست آمد.
ساختار عاملی مرتبه اول سه عاملی«مقیاس رفتارهای پر خطر»، برازش خوبی با داده های مشاهده شده نشان داد. بر اساس یافته ها، مقیاس رفتارهای پرخطر در نوجوانان از ویژگی های روان سنجی قابل قبولی برخوردار است.