آثار نانوکورکومین دندروزومی بر علایم سندرم محرومیت از مورفین در موش صحرایی نر

کورکومین (ترکیب فعال زردچوبه) دارای طیف گسترده ای از خواص درمانی و دارویی است اما، فراهمی زیستی و انحلال پذیری پایین در آب، استفاده از آن را محدود می کند. دستاوردهای اخیر در فناوری نانو یک رویکرد جدید در درمان سوء مصرف مواد و اعتیاد نشان داده است. مطالعه حاضر به منظور بررسی اثر نانوکورکومین دندروزومی بر علایم سندرم ترک از اعتیاد در موش صحرایی نر انجام شد.
پس از بیهوش کردن موش ها (250 تا 300 گرم) یک کاتتر داخل ورید وداج راست آن ها قرار داده شد، سپس حیوان طی یک دوره 12 روزه (هر روز به مدت 2 ساعت) در داخل اطاقک خود تزریقی قرار می گرفت و با هر بار فشار دادن پدال فعال مقدار 1/0 میلی لیتر محلول سالین یا مورفین دریافت می کرد. در گروه های دارو، حیوانات 30 دقیقه قبل از قرار گرفتن در دستگاه به صورت داخل صفاقی نانوکورکومین دندروزومی (5 و 10 میلی گرم بر کیلوگرم ) دریافت کردند و اثر آن بر علایم سندرم ترک مورفین پس از تزریق نالوکسان، مورد بررسی قرار گرفت.
مورفین به طور معنی داری باعث ایجاد وابستگی و بروز علائم سندرم ترک در گروه کنترل مثبت گردید. در حالی که تزریق نانوکورکومین دندروزومی در دو دوز 5 و 10 میلی گرم منجر به کاهش معنی دار علایم سندرم ترک (سگ خیسی، دفعات پرش، اسهال و...) در مقایسه با گروه مورفین گردید (05/0>p).
نانوکورکومین دندروزومی احتمالا با افزایش مقدار سروتونین باعث کاهش بروز علائم سندرم محرومیت از مورفین که در ارتباط با کاهش سروتونین در مغز است، می شود.