ضرورت ابرمدل منابع آب و یکپارچه سازی زنجیره ی خروجی مدل ها

امروزه، مدل ها به عنوان مهم ترین ابزارهای تحلیلی، مدیریت منابع آب را شدیدا درگیر ساختارهایی غیرمنعطف کرده اند؛ به گونه ای که دشوار است به یک مشکل مربوط به مدیریت منابع آبی فکر کرد که در حل آن یک مدل درگیر نباشد. این نوشتار تلاش دارد با بهره گیری از روش تحلیل محتوای کیفی، ضمن تعیین روند تحقیقات علمی در مدل سازی منابع آب، نگاه حاکم بر مدل های مختلف را بررسی کند. تحلیل محتوای مقالات انتشار یافته در مجله ی تحقیقات منابع آب از سال 1384 تا 1395 نشان داد که در مدل سازی منابع آب سطحی بر ارزیابی مدل تمرکز بیشتری است، درحالی که در آب های زیرزمینی دغدغه ی دستیابی به مدلی بهینه برای بهره برداری بیشتر، حاکم است. بررسی اهداف مدل سازی نشان دهنده ی عدم اجماع در انتخاب مدلی بهینه است که می توان آن را به دلیل ماهیت مدل و پدیده ی مورد بررسی دانست، بنابراین پیشنهاد می شود با ارائه ی یک ابر مدل به منظور یکپارچه سازی و ایجاد تسلسل در خروجی مدل های منابع آب گام نهاد. ضرورت نیل به چنین ابرمدلی (1) نگاه یکپارچه بر مدل های منابع آب (2) درهم پیچیده گی های شرایط اقلیمی و طبیعی کشور و (3) منشاء و کاربردهای متکثر (4) درهم پیچیده گی و تکثرهای سازمانی است که تلاش می کند جهت حرکت از «تخمین به تخصیص» را به «هدف به تخمین» در منابع آب تغییر دهد.