بررسی اثر غلظت و اندازه ی نانوسیال آب/ آلومینا بر پارامترهای نوترونیکی و ترموهیدرولیکی در راکتور هسته ای VVER-1000 با مجتمع های سوخت حلقوی با استفاده از شبکه های عصبی مصنوعی

امروزه برای بهبود راندمان نیروگاه های هسته ای، پژوهش های زیادی از جمله استفاده از میله ی سوخت حلقوی با قابلیت خنک شوندگی از داخل و خارج که مزایای فراوانی در بهبود ویژگی های انتقال حرارت دارد صورت گرفته است. هم چنین برخی مطالعات نشان داده است که استفاده از ذرات نانو در سیال خنک کننده منجر به بهبود خواص حرارتی سیال می شود. استفاده از کدهای نوترونیکی و ترموهیدرولیکی به منظور بررسی اثر نانوسیالات در راکتورهای هسته ای، نیازمند شبیه سازی های پیچیده، دقیق و صرف هزینه های اقتصادی و زمان زیاد است. در این مقاله تاثیر درصدهای حجمی و اندازه ی نانو ذره ی آلومینا بر پارامترهای نوترونیکی و ترموهیدرولیکی راکتور 1000VVER- با استفاده از یک شبکه ی عصبی مناسب بررسی می شود. نتایج حاصل، نشان دهنده ی این مطلب است که شبکه ی عصبی آموزش داده شده، هم گرایی مناسب و دقت کافی در تعیین پارامترهای نوترونیکی و ترموهیدرولیکی دارد. با استفاده از شبکه ی عصبی ارائه شده، می توان پارامترهای اساسی یک راکتور را بدون استفاده از کدها و نرم افزارهای نوترونیکی و ترموهیدرولیکی تعیین کرد که باعث صرفه جویی زمانی می شود.