مکانیزم تاثیر لاتکس SBR بر مقاومت مکانیکی، نفوذپذیری و ریزساختار بتن حاوی ضایعات آسفالتی

صنعت راه و ساختمان بزرگ ترین مصرف کننده و برداشت کننده مواد از زمین و بزرگ ترین تولیدکننده ضایعات جامد است. از راه کارهای مناسب جهت کاهش مصرف مصالح معدنی، بازیافت و به کارگیری مجدد مواد پسماندی از جمله نخاله ساختمانی و آسفالتی می باشد. در این پژوهش اثر لاتکس لاستیکی بوتادین استایرن (SBR) و دوده سیلیسی بر مقاومت مکانیکی (مقاومت فشاری، خمشی، کشش غیر مستقیم، مدول الاستیسیته، شاخص چقرمگی)، نفوذپذیری (نفوذ آب، نفوذ تسریع شده یون کلر، مقاومت ویژه الکتریکی) و ریز ساختار بتن های ساخته شده با سنگدانه های آسفالت بازیافتی جایگزین درشت دانه طبیعی (33 %، %66 و 100% وزنی)، بررسی شد. نتایج نشان داد که افزودن لاتکس و دوده سیلیسی به طور قابل توجهی موجب افزایش مقاومت مکانیکی شده و نفوذپذیری مخلوط های بتنی را به طور محسوسی کاهش می دهد. با استفاده از ریزنگار الکترون پویشی (SEM) و روش تحلیلی طیف سنجی پراش انرژی پرتو ایکس (EDX)، کیفیت و ریزساختار ناحیه انتقال میان سطحی (ITZ) بین ماتریس سیمانی- سنگدانه ارزیابی شد. تصاویر SEM نشان داد که مخلوط های حاوی لاتکس و دوده سیلیسی ساختار یکنواختی را در مرز مشترک ماتریس سیمانی- سنگدانه داشتند و همچنین تحلیل EDX بیانگر، کاهش ضخامت ITZ و نسبت کلسیم به سیلیس بود. جهت ارزیابی مکانیزم تاثیر لاتکس بر مقاومت فشاری، سه روش مختلف عمل آوری بر نمونه های مکعبی اعمال شد. نتایج نشان داد که مقاومت فشاری نمونه های عمل آوری شده در حرارت به طور محسوسی افزایش پیدا کرده که بیانگر کمک حرارت به شکل گیری غشاء پلیمری در نمونه های حاوی لاتکس است.