شواهد آئینی از برچسب ها و صورت های مفهومی عرفی تا مفهوم-سازی ها و معناکاوی های با عیار و معیار

مردم کوچه و بازاردربیان احساسات خود بهنگام تماس با واقعیت هاییکه به لحاظ ذوقی وزیباشناختی مورد پسند وموجب التذاذ ونشاط آنها میشود؛ ازصورت های زبانی و اصطلاحات و عباراتی استفاده می کنند که نه تعریف مشخصی ازآنها دارند و نه شناخت نظری مدون و منسجم و مقبول اهل نظردرباره مدعیات خود. صفت ها و صورت های زبانی و گزاره هایی به مانند این لباس شیک و زیباست و آن آهنگ خوش و لذت بخش و این پارچه لطیف است و آن جام ظریف و یا این بنا پرشکوه و باعظمت و جلالت است و هیبت زا و آن سخن رسا و غرا و شیوا و ده ها و ده ها صورت های زبانی و اصطلاحات و عبارات دیگرازخانواده و خویشاوندهمین تجربه های ذوقی وزیباشناختی که درمیان عامه رایج است وکاربرد فراوان روزمره نیز دارد؛ وقتی آنها را اززبان اهل نظرومتخصصان رشته های هنروتاریخ هنر وفلسفه وزیباشناختی می شنویم؛ احساس می کنیم وارد سطح وسپهردیگری ازواقعیت وفهم صورت های زبانی ومفاهیم واصطلاحات وگزاره هایی شده ایم که ازجنس فهم ووهم عرفی وعامیانه ومتعارف نبوده وازساختارنظری ومنطقی منسجم ومدون ومنطقی تعریف شده و مشخصی برخودارند که برای عامه شناخته شده نیست.درسپهردین وتجربه-های دینی واعمال وافعال آیینی مردمان نیزباسیلابی ازبرچسب ها وصورت ها وترکیبات زبانی مواجه می شویم که گروه های اجتماعی با آنها زندگی می کنند بی آنکه وصف وتعریف مشخص ومنسجم وصورتبندی شده به مفهوم علمی آن درباره آنها داشته باشند.کفه باراحساسی وعاطفی انضمامی وعملی این برچسب ها وصورت های زبانی درنگاه ووهم وفهم وفکرعامه علی القاعده وعلی الاغلب برکفه بارعقلانی وانتزاعی ونظری وعلمی متفکران وعالمان وپژوهشگران ومتخصصان سنگین تراست. از این منظر باستان شناسی آیین ها وسنت های دینی ونظام های اعتقادی مفقود گذشته تا رسیدن به برچسب ها وصورت ها وصورتبندی های زبانی درست ودقیق تعریف شده ورهایی از سیلاب الفاظ واصطلاعات وترکیبات خام وعرفی وعامیانه همچنان راه پرپیچ وطولانی پیش رو دارد که می باید طی شود.دستگاه گوارش دانش باستان شناسی بطورکلی وباستان شناسی آیین ها وسنت های دینی مفقود گذشته بطور اخص ازصورت های زبانی ومفهومی هضم وجذب ناشده ریزودرشت بسیار به مانند آیین ودین وایمان وعقیده والوهیت وامرمقدس ومینوی وماورایی ومتعال ومطلق وسرمدی ویا مفاهیمی ازجنس جهان دیگرو رازورزانه و ورازآمیزوروح ونفس وجان وسحروسحرآمیز وموارد مشابه دیگرهمچنان سنگین ودستخوش اختلال است. استفاده های عرفی وعامیانه وآزاد و بی عیار ومعیار ازصورت های زبانی ومفاهیم کلیدی وسوال خیزازاین جنس، همواره مانع بزرگی برسرراه مطالعات باقاعده وضابطه باستان-شناسی بویژه باستان شناسی آیین ها ونظام های اعتقادی مفقود گذشته بوده است.