بررسی تجربی اثر کاهش اصطکاک لوله با استفاده از فاکتور پلیمری کاهش دهنده اصطکاک (DRA) در سیستم انتقال جریان سیال هیدروکربوری

پدیده کاهش اصطکاک با استفاده از تزریق مواد پلیمری به رزیم جریان مغشوش که به عنوان پدیده تام شناخته می شود برای جریان صاف بدون اثر زبری لوله در سال 1975 توسط (virk،1975)مورد بررسی قرار گرفت. طی سالهای بعد با توسعه مطالعات با هدف کاهش اصطکاک در جریان مغشوش توسط افرادی همچون torgeir اثر وزن مولکولی، غلظت و شرایط ترمودینامیکی پلیمر بر کاهش اصطکاک بررسی قرار گرفت و نشان داده شد که با افزایش غلظت پلیمر پلی استرن در تولئن برای جریان مغشوش، میزان کاهش اصطکاک، افزایش می یابد. همچنین Fernandes و Mowal اثر پلیمر بر کاهش اصطکاک در جریان های دو فازی را مورد مطالعه قراردادند و نشان دادند بر روی لوله ای به قطر mm 19 می توان به حداکثر کاهش اصطکاک %63 و %45 دست یافتند. از آنجاییکه افت فشار در لوله باعث افت انرژی در سیستم های انتقال خطوط لوله است، بنابراین اگر بتوان توسط روش هایی از میزان این نیروی بازدارنده کاست در نتیجه در توان مصرفی صرفه جویی خواهد شد. با این رویکرد در این مقاله اثر تزریق مواد پلیمری آلفاالفین در کاهش اصطکاک لوله با تزریق در جریان در آزمایشگاه بر روی سیال هپتان مورد ارزیابی قرار گرفته شده است و نشان داده شده است که می توان در تست آزمایشگاهی تزیق پلیمر، با استفاده از تزریق محلول پلیمری آلفا الفین در غلظت های مختلف به سیال هپتان در دستگاه لوپ تست، ، در اعداد 2300