امکان شناسایی آنتی ژن سطحی ویروس هپاتیت B (HBsAg) به روش Enzyme-Linked Aptamer Assay و مقایسه ی آن با روش Enzyme-Linked Immunosorbent Assay

کیت های تشخیص بالینی ویروس هپاتیت B، بر اساس آنتی بادی می باشند و از نظر حساسیت، پایداری و هزینه دارای نواقصی هستند. از این رو، تحقیقات در جهت جایگزینی آپتامرها به جای آنتی بادی شاید این نواقص را جبران کند. در این مطالعه، از آپتامر بیوتینه در بررسی امکان شناسایی اختصاصی Hepatitis B surface antigen (HBsAg) با سیستم بیوتین- استرپتاویدین و روش Enzyme-linked aptamer assay (ELAA) استفاده شد.
HBsAg به وسیله ی بافر کربنات- بی کربنات دارای pH معادل 4/9 با در نظرگیری متغیرهای مختلف در پلیت Maxibinding (SPL، Korea) تثبیت شد. تثبیت HBsAg با کیت ELISA تجاری بررسی شد. قطعه ی آپتامر کلون شد و از پلاسمید به عنوان DNA الگو در Imbalance polymerase chain reaction (Imbalance PCR) جهت تولید DNA تک رشته ای استفاده و این روش بهینه شد. از آپتامر بیوتینه با استفاده از سیستم استرپتاویدین- بیوتین در روش ELAA استفاده شد.
تثبیت آنتی ژن با استفاده از کونژوگه ی 1 و 2 کیت تجاری اثبات شد. کلونینگ قطعه ی آپتامر در Escherichia coli Top10 (E. coli Top10) توسط Colony PCR تایید شد. بهترین نتیجه ی PCR گرادیان دمای اتصال پرایمر در 64 درجه ی سانتی گراد بود. گروه شاهد آزمایش ها، گویای تثبیت صحیح آنتی ژن بود، اما هر دو آپتامر سنتتیک و آپتامر Imbalance PCR، سیگنال های تکرارپذیر و اختصاصی مبین شناسایی و اتصال آپتامر به HBsAg را نشان ندادند.
در هنگام تثبیت آنتی ژن، ساختار آن نسبت به آنتی ژن موجود در سطح ویروس یا سلول تغییر می کند. شاید علت نتایج منفی، توانایی آپتامر در شناسایی آنتی ژن با ساختار دست نخورده باشد. همچنین، احتمال می رود اتصال بیوتین به آپتامر، موجب تداخل در ساختار آن شود و استفاده از بازوی رابط بین افزونه و آپتامر نیاز به بررسی دارد.