شناخت عوامل موفقیت مدیریت پژوهشی (R&D) دستگاه های اجرایی کشور

توسعه علمی کشور مستلزم نهادینهشدن ساختارهای مدیریتی و برنامه ریزی مناسب برای این ساختارها است اگر مهمترین عنصر و وجه مشخصه مدیریت تصمیمگیری باشد مطمئنا الگوهای تصمیمگیری بدون استفاده از پژوهش نمیتوانند توسعه علمی کشور را به صورت پایدار و گسترده پشتیبانی کنند الگوی تصمیمگیری علمی و مبتنی بر گفتگو نیاز به مدیریتی ریسکپذیر و مشارکتجو دارد وضعیت موجود در ساختارهای مدیریتی و برنامه ریزی کشور که چه بسا مدیریت و پژوهش دستگاه های اجرایی سمبل آنها باشند هنوز به دلایلی مانند عدم ضرورت توجه به علم در سیاستگذاری عدم جدی گرفتن پژوهش عدم وجود رهبری علمی و با چشم انداز مطلوب فاصله دارد سیستمهای مدیریت و برنامه ریزی کشور به دلیل عدم تبادل اطلاعات با محیط سیستمهایی کموبیش بسته تلقی میگردند تمرکزگرایی بر تفویض اختیار سایه انداخته و دیوانسالاری پیچیده و پرهزینه و ناکارآمد بر نظام علمی و اجرایی کشور سنگینی میکند به جای آنکه وحدت سیاستگذاری و تصمیمگیری ملی بر مبنای پژوهشهای توسعه علمی بهوجود آید به هر سازمان سهمی از سیاستگذاری و برنامه ریزی علمی دادهاند بدون آنکه خروجی های آن منجر به توسعه علمی شده باشد اینها مسایلی هستند که در پژوهش حاضر مورد بررسی قرار گرفتهاند تا ضرورت یابد که سازمان های مسئول برای پشتیبانی از تصمیمگیری و سیاستگذاری نظام علمی و اجرایی کشور بر اساس رویکرد علمی تعریف و طراحی شده و دستگاه های سیاستگذاری و برنامه ریزی مهمترین جایی باشد که در آنها به دانشمندان به جای دیوانسالاران نقش اصلی سپرده میشود.