بررسی تاثیر برنامه خود مدیریتی مبتنی بر مدل پنج آبر کیفیت زندگی سالمندان مبتلا به سندرم حاد کرونری شهر بجنورد سال 1395

بهبود کیفیت زندگی در بیماران قلبی مهمترین هدف در برنامه های ارتقا سطح سلامت می باشد. آموزش برنامه خود مدیریتی، از مهم ترین روش های بهبود و ارتقای سطح سلامت می باشد. هدف این مطالعه بررسی تاثیر مدل خودمدیریتی5 آبر کیفیت زندگی سالمندان مبتلا به سندرم حاد کرونری می باشد.
روش پژوهش: این مطالعه کارآزمایی بالینی دوگروهه می باشد که 54 بیمار سالمند مبتلا به بیماری سندرم حاد کرونری از بین بیماران بستری در بخش قلب و سی سی یو بیمارستان امام رضا شهر بجنورد به صورت در دسترس انتخاب شده و به روش بلوک های جایگشتی به دو گروه آزمون (27 نفره) و کنترل (27 نفره) تقسیم شدند. گروه مداخله تحت اجرای برنامه خود مدیریتی بر اساس روش 5 آقرار گرفتند و گروه کنترل برنامه روتین بیمارستان را دریافت نمودند. ابزار پژوهش در این مطالعه، پرسشنامه 31 سوالی کیفیت زندگی لیپاد می باشد که در ابتدا و دو ماه بعد از مطالعه در دو گروه تکمیل گردید. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS 20 و آزمونهای آماری کای اسکوئر و آزمون ویلکاکسون و تحلیل اندازه های تکراری تجزیه و تحلیل گردید(p= 0/78 ).
یافته ها نشان داد اکثر واحد های پژوهش زن و متاهل و بی سواد بودند. میانگین سنی واحد های پژوهش68/4±18/66 سال بود. میانگین نمرات، در تمامی ابعاد کیفیت زندگی در گروه مداخله بعد از اتمام مطالعه بالاتر رفت. ولی از نظر آماری تفاوت معنی دار مشاهده نشد.
این مطالعه نشان دهنده اثر بخشی برنامه خود مدیریتی مبتنی بر مدل 5آبر کیفیت زندگی سالمندان مبتلا به سندرم حاد کرونری در مدت مطالعه نبود.