عوامل موثر بر توسعه پایدار در بخش کشاورزی استان خراسان شمالی

هدف مطالعه حاضر بررسی عوامل موثر بر پایداری بخش کشاورزی در خراسان شمالی بود. بدین منظور 90 پر سشنامه از کشاورزان این استان جمع آوری گردید.برای محاسبهشاخص توسعهپایدار، از متغیرهای استفاده از شخم کم عمق، استفاده از کودهای دامی، تغییرروش های آبیاری از شیاری به بارانی و قطره ای، شخم عمود بر شیب، استفاده از بقولات، تناوب زراعی، حفظ بقایای محصولات زراعی، میزان مصرف کودهای شیمیایی، کاربرد آفت کش ها، استفاده از کود سبز، استفاده از نظام آیش و مقدار مصرف آبوجین دستیعلف های هرز استفاده گردید. به علت سانسور شدن متغیر وابسته و همچنین امکان تاثیر مجاورت بر پایداری از مدل فضایی استفاده شد. نتایج نشان داد که متغیرهای سن و فاصله از مرکز خدمات دارای تاثیر منفی و معنی دار بر پایداری هستند و متغیرهای سطح تحصیلات، مالکیت، سطح زیر کشت، شرکت در کلاس های ترویجی و شاخص نگرش نسبت به کشاورزی پایدار تاثیر مثبت و معنی دار بر پایداری کشاورزی دارند. به علاوه نتایج تخمین رگرسیون فضایی نشان داد که مجاورت تاثیر مثبتی بر سطح توسعه پایدار دارد. به عبارت دیگرکشاورزانی که در مجاورت کشاورزانی با پایداری بالا قرار دارند، با تاثیر پذیری از آن ها به سطح بالاتری از پایداری می رسند؛ بنابراین کاربرد روش های اصولی آبیاری، استفاده از شخم سطحی و کاربرد آفت کش های حیوانی به عنوان پیشنهاد مطرح می گردد.