توانایی مدیریت و پیامدهای آن بر ارزش آفرینی شرکت ها با به کارگیری شبکه های عصبی (رویکرد مقایسه ای در صنایع شیمیایی و مواد غذایی)

هدف این تحقیق بررسی پیامدهای توانایی مدیریت شرکت ها بر ارزش آفرینی در صنایع شیمیایی و مواد غذایی در دوره زمانی 1390-1394 با بکارگیری شبکه های عصبی مصنوعی است. ابتدا با اجرای مدل DEA با یک الگوی بومی شده، کارایی نسبی برای هر شرکت مشخص شده و با برآورد یک مدل رگرسیونی، شاخص توانایی مدیریت هر شرکت نیز تعیین شده است. سپس ارزش آفرینی شرکت ها از متوسط حاصل عواملی مانند بازده صاحبان سهام، نسبت Q توبین، بازده سرمایه گذاری ها و خلق ثروت برای سهامداران اندازه گیری شد. مدل شبکه عصبی بکار گرفته شده در این تحقیق، پرسپترون چندلایه ای با الگوی آموزش پس انتشار خطا بوده است. برای ارزیابی کارایی نسبی از نرم افزار بهینه سازی GAMS، جهت سنجش شاخص توانایی مدیریت از E-Views و برای آموزش و ارزیابی مدل شبکه عصبی از نرم افزار MATLAB بهره گرفته شده است. نتایج نشان می دهد که مدل شبکه عصبی مصنوعی در صنعت مواد غذایی بهتر از صنعت شیمیایی، ارزش آفرینی شرکت ها را از روی شاخص توانایی مدیریت و دیگر متغیرهای ورودی برآورد می کند. از دیگر نتایج تحقیق اینکه، امتیاز توانایی مدیریت در هر دو صنعت برابر بوده اما متوسط امتیاز ارزش آفرینی شرکت ها در صنعت مواد غذایی بیشتر از صنعت شیمیایی بوده است.