اثربخشی آموزش مرور زندگی بر رضایت از زندگی و احساس انسجام زنان میانسال و سالمند مقیم خانه سالمندان شهر قزوین

سالمندی دروان حساسی از زندگی بشر است و توجه به مسائل و نیازهای این مرحله یک ضرورت اجتماعی است. پژوهش حاضر با هدف اثربخشی آموزش مرور زندگی بر رضایت از زندگی و احساس انسجام زنان میانسال و سالمند مقیم خانه سالمندان شهر قزوین انجام شد.
مواد و طرح پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی با پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری را کلیه زنان سالمند 50-80 خانه سالمندان ساکن در شهر قزوین تشکیل می داد، نمونه آماری پژوهش شامل 30 آزمودنی بود که به شیوه نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب و در دو گروه 15 نفره (آزمایش و کنترل)، به شیوه تصادفی قرار گرفتند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های رضایت از زندگی داینر (1985)، احساس انسجام فلستنبرگ و همکاران (2006) استفاده شد. ابتدا همه نمونه ها به پرسشنامه های مذکور پاسخ دادند. سپس برنامه مرور زندگی بر روی گروه آزمایش در 6 جلسه اجرا شد و در نهایت پس آزمون از گروه آزمایش و کنترل گرفته شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS و آزمون تحلیل کواریانس استفاده شد.
میانگین و انحراف معیار سن گروه کنترل 88/2 ± 65 و گروه آزمایش 56/3 ± 67 بوده است. میانگین رضایت از زندگی گروه کنترل قبل از آموزش 86/17 اما پس آموزش 60/17 و میانگین رضایت از زندگی گروه آزمایش قبل از آموزش 90/17 و بعد آموزش 86/24 بود. همچنین میانگین احساس انسجام گروه کنترل قبل از آموزش 80/69 و بعد از آموزش 93/69 در حالیکه میانگین گروه آزمایش قبل از آموزش 46/73 اما بعد آموزش 46/84 بود. نتایج تحلیل کواریانس نشان داد که فرایند جلسات درمان مرور زندگی باعث افزایش میزان رضایت از زندگی و احساس انسجام سالمندان در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل شده است(001/0p<).
نتایج این پژوهش حاکی از تاثیر آموزش مرور زندگی بر میزان رضایت زندگی و احساس انسجام سالمندان است. لذا می تواند به عنوان رویکرد درمانی جایگزین یا روش مکمل در کنار درمان های موجود برای بهبود زندگی در میان سالمندان مورد توجه قرار بگیرد.