حق عمومی حیات در اسلام و اعلامیه های حقوق بشر

یکی از مباحث جدی مربوط به فلسفه حقوق بشر که امروزه در عرصه جهانی از اهمیت بسزایی برخوردار است، تعیین نسبت میان حقوق بشر و حق حیات است. آنچه در این نوشتار دنبال می‏شود، پرداختن به این سوال است که آیا این حق به صرف انسان بودن به فرد تعلق می‏گیرد یا در تعلق آن، ارزش دار بودن حیات نیز دخیل است؟ در این رابطه دو احتمال وجود دارد: احتمال اول آن است که هیچ عامل اعتقادی در تحقق این حق، نقش‏آفرین نباشد. اثر این مبنا تعارض حق حیات با اعتقادات دینی است. نتیجه حاصل از احتمال دوم، دخیل شدن ارزش‏ها و باورهای دینی در تحقق حقوق بشر و تعیین قلمرو و دامنه آن است که در اثر آن، مفهوم کرامت ارزشی شکل می‏گیرد و در نتیجه، این حقوق از نظر امتداد، کیفیت تعلق و عوامل محدودگر متفاوت خواهد شد.
ادعای این نوشتار، تایید احتمال دوم است. پذیرش احتمال دوم به معنای پذیرش مبانی، منابع، اهداف و ضمانت‏های اجراهای حقوقی، متفاوت از آن چیزی است که در اسناد بین المللی حقوق بشری آمده است.