عقلانیت از دیدگاه ملاصدرا

ارائه تعریفی دقیق از عقلانیت، به گونه ای که منجر به تبیینی روشن از دامنه خردورزی شود، ازجمله مسائل مهم فلسفی به حساب می آید که تا به امروز مباحث بسیاری حول آن شکل گرفته است. از این میان، ملاصدرا (1571-1641م) به عنوان یکی از اندیشمندان بزرگ در حوزه فلسفه اسلامی با بهره گیری از مبانی تاسیسی خود –اصالت وجود و تشکیک در وجود- تلاش کرده است تا به تعریفی از عقلانیت دست یابد که به مقتضای آن، تمام دست آوردهای بشر در حوزه دانش، نمودهایی از این عقلانیت به حساب آیند. ملاصدرا با این نگاه، عقلانیت را اصطلاحی جامع با کاربردی تشکیکی دانسته است که در سطوح مختلفی از یقین، تامین کننده اعتبار علوم کاربردی، نظری و مکاشفه ای است. اهمیت چنین نگاه جامعی به حوزه خردورزی، در پایان دادن به بسیاری از مجادلات در این مساله است، به گونه ای که منجر به همسویی و همراهی دیدگاه های بسیاری از اندیشمندان در این حیطه خواهد شد