تغذیه ماهی با مکمل نوکلئوتید: حال و آینده

نقش نوکلئوتیدها و متابولیتها در جیره غذایی ماهیان مختلف، استخوانی، خاویاری، سردابی، گرمابی، دریایی و زینتی محدود به 25 سال گذشته بوده و اطلاعات کمی در مورد آن جمعآوری شده است. علاوه بر نقش موثر آنها بر دلپذیر نمودن غذا، تاثیر بر رفتار تغذیه ای ماهی و بهینه سازی سنتز زیستی اسیدهای آمینه غیرضروری، این نوکلئوتیدهای بیرونی به عنوان مکملهای غذایی بر سیستم ایمنی و مقاومت بدن آبزیان پرورشی به بیماری ها تاثیر مثبت از خود بجای گذاشتهاند. تحقیقات انجام یافته استفاده از نوکلئوتیدها در جیره غذایی ماهیان پرورشی مولد، نه تنها نشان از بهبود رشد مراحل ابتدایی تکوین زیستی بچه ماهیان داشته بلکه، از طریق تقویت مولدین به افزایش کیفیت لارو حاصل از آن ها، تغییر ساختا ر روده،افزایش تحمل نسبت به تنشها و تلفیق پاسخهای ایمنی درونی و سازشی آنها انجامیده است. ماهیان تغذیه شده با جیره های حاوی مکمل نوکلئوتیدی به طور عموم نسبت به عفونتهای ویروسی، باکتریایی و انگلی مقاومترند. علیرغم بی ثباتی گاه و بیگاه در پاسخهای فیزیولوژیکی ماهی، استفاده از مکمل نوکلئوتیدی در جیره غذایی ماهی های مختلف، منافع ونتایج مثبتی را به همراه داشته است. اگر چه مطالعات تغذیه با نوکلئوتیدها در جیره غذایی آبزیان پرورشی با سئوالات اساسی بدون پاسخ مواجه و هنوز مراحل ابتدایی خود را طی میکند، مشاهدات حاصل از نتایج آزمایشات نشان داده است که این ترکیبات به عنوان مواد غذایی نیمه ضروری در تضمین بهبود زیست آبزیان پرورشی نقش دارند. دلایل هیپوتز شده در خصوص این ادعا زمانی اثبات میشوند که برای سنتز برخی از بافتهای معین (مثل لنفوئید) ، هزینه کرد انرژی ایی سنتز، واکنشهای ایمنی غدد درونریز و تلفیق طرحهای بیان ژن، سطوح مشخصی از نوکلئوتیدها برای انجام فرآیندهای فیزیولوژیکی موجود لازم خواهند بود. با این وجود، هنوز شکافهای زیادی در دانش فعلی کاربرد نوکلئوتیدهای بیرونی بر ماهی منجمله در موضوعات گوارش، هضم و جذب، متابولیسم، تاثیر آنها بر فرآیندهای مختلف فیزیولوژیکی به ویژه در بیان ایمنوژنها وتلفیق ایمنوگلوبولین تولیدی وجود دارند. اطلاعات بیش تر در خصوص ارتباط پاسخ سن و اندازه آبزی، دوز مناسب، مدت زمان مصرف و نوع مدیریت استفاده از این مکملها مورد نیاز است و به همین دلیل توصیه شده است در این خصوص تحقیقات بیشتری انجام شود.