رابطه بین ابعاد شخصیتی، جهت گیری مذهبی در پیش بینی سلامت روان دانشجویان متاهل دانشگاه های شهر تهران

پژوهش حاضر با هدف رابطه بین ابعاد شخصیتی، جهت گیری مذهبی در پیش بینی سلامت روان دانشجویان متاهل زن دانشگاه های شهر تهران صورت پذیرفت. روش پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی بود. نمونه آماری شامل 300 دانشجوی زن متاهل که در مقاطع مختلف تحصیلی مشغول به تحصیل بودند و چند سالی از زندگی مشترک آنان می گذشت. نمونه گیری به روش هدفمند و تصادفی ساده بود. ابزار اندازه گیری شامل 1- پرسشنامه پنج عاملی نئو 1985(NEO-FFI )که یک پرسشنامه 60 سوالی می باشد.2- جهت گیری مذهبی (بهرامی احسان و همکاران ،1384 شعاع کاظمی 2010) که داری 4 زیر مقیاس بود.3- پرسشنامه سلامت عمومی (GHQ) دارای 28 سوال می باشد . آزمونهای آماری مورد استفاده: آمار توصیفی و آمار استنباطی ، همبستگی و ضریب رگرسیون بود.داده ها حاکی از رابطه مثبت و معنادار بین متغیرهای ابعاد شخصیت با جهت گیری مذهبی غیر از روان رنجور خویی بود.رابطه مثبت بین جهت گیری مذهبی و سلامت روان در ابعاد مختلف بود. هم چنین بین ابعاد شخصیت غیر از روان رنجور خویی و سلامت روان رابطه مثبت و معنا داری مشاهده شد.
با توجه به داده ها اینگونه استنباط می شود که ابعاد شخصیتی ،جهت گیری مذهبی قدرت پیش بینی سلامت روان را در زنان متاهل دانشجو دارامی باشند.