گزینش سازه ای مطلوب درهماهنگی با فضای حسی معماری

پیوند فرم معماری و سازه براساس شواهد بسیار در معماری سنتی ایران به خصوص سلجوقی و تیموری و در اروپا (بویژه گوتیک) و همچنین معماری بومی اکثر کشورهای جهان وجود داشته است. و در معماری های جدید مانند معماری های، تک از سازه به عنوان زیبایی در معماری استفاده می شود در این مقاله سعی برآن شده که با شناخت و جایگزینی سازه های مدرن به جای سازه های سنتی که البته با تکنولوژی زمان خود هماهنگ بوده معماری سنتی را با سازه جدید تلفیق کنیم تا این دو خویشاوند (معماری و سازه) زیبایی و استواری جدیدی را با حفظ عناصر و حس معماری سنتی شکوفا کنند. بی تردید زیبایی یک اثر معماری به هماهنگی و یکپارپگی فرم سازه و فضای معماری است. پیوند بین فرم معماری سنتی و سازه های مدرن میتواند تندیس خاصی را پدید آورد که حاصل خلاقیت در سازه، فرم معماری و فنآوری های ویژه ای در ساخت و همچنین ارتقاع و حفظ معماری ایرانی باشد.