ارزیابی دادرسی بین المللی به عنوان شیوه ای از مهار قاچاق اموال فرهنگی

از دست رفتن گنجینه های فرهنگی به وسیله حفاری نامشروع، صادرات غیر قانونی و قاچاق، همچنین صدمه به هویت ملی و حقوق شهروندان، نشان دهنده وجود چالشی جدی فراروی بسیاری از کشورهای سرتاسر جهان است. کشورهای مبدا اغلب کشورهای فقیرتر و روی هم رفته از کشورهای در حال توسعه می باشند، در حالی که کشورهای واردکنندهیا «بازار» کشورهایی ثروتمند نظیر ایالات متحده آمریکا، انگلستان، آلمان، ژاپن و سوئیس هستند. این مقاله به بررسی وضعیت و حقایق این تجارت بین المللی غیرقانونی، مسائل حقوقی مرتبط باآن و تلاش کشورهای ترکیه، قبرس و ایران جهت بازپس گیری و بازیابی عتیقه جات مسروقه و/یا عتیقه جاتی که به طور غیرقانونی صادر شده اند، می پردازد. به طور اخص، حقوق بین الملل حاکم بر این مسئله، موانع قانونی اقامه دعوی بین المللی جهت استرداد اقلام فرهنگی و ابزارهای غیر حقوقی تضمین کننده بازگشت این اشیاء به تفصیل مورد بررسی قرار می گیرند.