بررسی اثر درمان با بوپرنورفین بر توانایی مهار تکانه در سوء مصرف کنندگان مواد

اعتیاد یکی از بزرگ ترین معضل های اجتماعی است که آثار سوءی برای خانواده ها و سوء مصرف کنندگان مواد در پی دارد. هدف از این مطالعه بررسی اثر درمان با بوپرنورفین بر توانایی مهار تکانه در سوء مصرف کنندگان مواد بوده است.
این مطالعه به صورت شبه آزمایشی و به شیوه ی پیش آزمون- پس آزمون تک گروهی انجام شد. جامعه ی آماری این مطالعه کلیه ی سوء مصرف کنندگان موادی است که طی شش ماهه ی دوم سال 1395 به مراکز ترک اعتیاد در شهر ساری مراجعه کردند. نمونه مورد مطالعه 34 سوء مصرف کننده مواد بودند که به شیوه ی نمونه گیری در دسترس انتخاب شده، قبل و 50 روز پس از درمان نگه دارنده با بوپرنورفین مورد ارزیابی قرار گرفتند. از مقیاس تکانشگری بارات و آزمون برو - نه - برو برای سنجش توانایی مهار تکانه در سوء مصرف کنندگان مواد استفاده شد. داده ها با استفاده از آزمون آماری t وابسته تحلیل شدند.
نتایج آزمون تی حاکی از کاهش معنی دار نمره ی کل تکانشگری و تکانشگری شناختی در مقیاس بارات و کاهش معنی دار شاخص های بازداری در آزمون برو- نه- برو پس از درمان نگه دارنده با بوپرنورفین بوده است.
مطابق با یافته های این مطالعه درمان نگه دارنده با بوپرنورفین راهبرد موثری برای افزایش توانایی بازداری و مهار تکانه در سوء مصرف کنندگان مواد می باشد. در مواردی که کاهش رفتارهای تکانشی سوء مصرف کنندگان مواد در دوره ی ترک مورد هدف باشد، می توان از درمان با بوپرنورفین استفاده کرد.