رابطه اخلاق و عقل در اندیشه دینی موسی بن میمون

در قرون وسطا، با قوت گرفتن رویکردهای فلسفی در میان ربی های یهودی، اخلاق یهودی نیز رنگ و بوی فلسفی به خود گرفت. دل مشغولی فیلسوفان یهودی در آن زمان، نسبت میان ایمان و عقل و پرسش از ماهیت خدا بود که سبب پیدایش رویکردهای اخلاقی متفاوتی می شد. پاسخ به این دو پرسش، به ترتیب، میزان وابستگی اخلاق به تورات، و جایگاه اخلاق را مشخص می کرد. در این میان، موسی بن میمون، مهم ترین فیلسوف یهودی است که در آثارش به تبیین دیدگاه های اخلاقی خود پرداخت. وی در تفسیری بر میشنا می کوشد نشان دهد اخلاق یهودی بر متن مقدس استوار است و در دلاله الحائرین ضمن فکور دانستن ذات خداوند (پاسخی که به پرسش دوم می دهد)، نشان می دهد که کمال انسان در ایمان اوست و اخلاق جز به عنوان مقدمه ای برای رسیدن به ایمان درست ارزشی ندارد. در این مقاله، جایگاه اخلاق در اندیشه ابن میمون و مسایل مرتبط با آن را می کاویم.