سندرم پیش از قاعدگی و عوامل مرتبط با آن در دانشجویان دانشگاه رازی کرمانشاه

سندرم پیش از قاعدگی عود دوره ای علایم جسمی، شناختی، هیجانی و رفتاری است که در طی فاز لوتئال رخ می دهد و چند روز پس از شروع قاعدگی از بین می رود و عملکرد و ارتباطات شخص را در طول دوران پیش از قاعدگی مختل می کند. این مطالعه به منظور بررسی شیوع سندرم پیش از قاعدگی و برخی عوامل مرتبط با آن انجام شد.
این تحقیق توصیفی– تحلیلی در سال تحصیلی 94-1393 در دانشگاه رازی کرمانشاه انجام شد. جامعه این تحقیق شامل کلیه دانشجویانی بود که در خوابگاه های دخترانه دانشگاه رازی اقامت داشتند و نمونه گیری به صورت تصادفی خوشه ایانجام شد. داده ها با استفاده از پرسشنامه سنجش روزانه شدت علایم سندرم پیش از قاعدگی برگرفته از معیارهای DSM-IV (این پرسشنامه ها برای مدت دو سیکل پر شدند)، و پرسشنامه دموگرافیک جمع آوری شدند. داده ها با نرم افزار SPSS و با استفاده از روش های آمار توصیفی و آزمون مجذور کای، تجزیه و تحلیل شد.
نتایج نشان داد که از 247 نفری که پرسشنامه ها را به صورت صحیح پر کرده بودند 173نفر (70%) از دانشجویان طبق تعریف، ملاک های سندرم پیش از قاعدگی را دارا بودند. 63 نفر (36%) مبتلا به نوع خفیف، 81 نفر (46%) مبتلا به نوع متوسط و 29 نفر (16%) مبتلا به نوع شدید این اختلال بودند (05/0>P). ارتباط آماری معنی داری بین سن، تعداد روزهای قاعدگی و تعداد روزهای سیکل قاعدگی، سن منارک، وضعیت تاهل، سطح وضعیت اقتصادی و سطح تحصیلات والدین با ابتلا به سندرم پیش از قاعدگی وجود نداشت، اما بین ابتلا به این سندرم و شاخص توده بدنی (BMI) و سابقه وجود علایم در نزدیکان، ارتباط آماری معنی داری وجود داشت. علایمی که بیشترین شیوع را داشتند به ترتیب علایم جسمانی، افسردگی، نوسان خلق و اضطراب بودند.
در مطالعه حاضر، تقریبا بیش از دو سوم از زنان در سنین باروری مبتلا به درجاتی از سندرم پیش از قاعدگی بودند و احتمال ابتلا به این اختلال در افرادی که سابقه خانوادگی مثبت، و شاخص توده بدنی بیشتری داشته باشند، بالاتر است.