تاثیر دو روش تعدیل تمرین بر برخی ویژگی های جسمانی هاکی بازان نخبه

تمرینات سنگین و طولانی مدت، اختلالات جسمانی، همراه با کاهش عملکرد ورزشی را به دنبال دارد. کاهش ‏بار تمرینات در دوره تعدیل ‏تمرین ممکن است از افت عملکرد ورزشکاران و عوارض بیش‏تمرینی جلوگیری کند. هدف از این پژوهش مقایسه تاثیر دو نوع کاهش تمرین بر برخی از ویژگی های جسمانی هاکی بازان نخبه است. جامعه آماری این پژوهش را 18 نفر از هاکی بازان نخبه داخل سالن (میانگین سنی30/2 ± 77/22 سال، وزن 23/3 ± 71 کیلوگرم و قد 5/5 ± 176 سانتی متر) استان‏ مرکزی تشکیل دادند که خود را برای مسابقات لیگ برتر کشور آماده و دارای برنامه تمرینی منظمی (3 جلسه در هفته) به مدت 6 ماه بودند. آزمودنی ها بعد از انجام پیش‏آزمون‏ (شامل توان‏ هوازی، توان بی‏هوازی، قدرت، انعطاف‏پذیری و چابکی) در دو گروه همگن قرار گرفتند. گروه اول و دوم به ترتیب برنامه اصلی تمرین خود را به مدت 10 روز با کاهش حجم تمرین 50% و شدت تمرین50% اجرا و بعد از 10 روز تعدیل تمرین پس‏آزمون از آن ها گرفته شد. جهت تجزیه وتحلیل استنباطی داده ها از آزمون t مستقل استفاده شد. نتایج حاصل از مقایسه گروه ها نشان داد که کاهش‏ حجم و کاهش شدت ‏تمرین در تغییر قدرت ‏عضلانی، چابکی و انعطاف‏پذیری باهم تفاوت ‏معناداری داشتند، اگرچه در توان ‏هوازی و توان‏ بی‏هوازی هیچ تفاوت ‏معناداری مشاهده نگردید. با توجه به نتایج این پژوهش، پیشنهاد می‏شود که کاهش تمرین می‏تواند بعد از یک دوره تمرینات آماده‏سازی شدید و وامانده ساز برای ورزشکاران هاکی مفید باشد