نگرش عارفانه به قرآن: داستان خضر و موسی

دوره کلاسیک اسلامی (10-15 م./ 4-9 ه.ق.) دوره ای است که در آن تاثیرگذارترین تفاسیر قرآن نگاشته شد. نوشته پیش رو، ترجمه دومین فصل از بخش دوم کتاب تفاسیر عرفانی قرآن در دوره اسلام کلاسیک است. نویسنده در این کتاب به مشارکت و نقش بی بدیل متصوفه در تفسیر قرآن می پردازد. این کتاب با بررسی چند پیش فرض تفسیری کلیدی متصوفه آغاز می شود، که عبارت است از: فهم آنها از طبیعت چندبنیانی و مبهم نص قرآن، نقشی که روش های معنوی و عقلانی در کسب معرفت این معانی ایفا می کنند و ذات همواره متغیر نفس انسان که طالب چنین معرفتی است. دومین بخش پژوهش، تحلیل و مقایسه زمینه ها و روش های چندین تفسیر مختلف در داستان قرآنی موسی و خضر، چهره مریم (مریم مقدس) و آیه نور است. اهمیت این کتاب از آن رو است که نخستین پژوهش جامع درباره مشارکت صوفیان در نوع تفاسیر قرآن است و گزینش و ترجمه این فصول سه گانه، به دلیل روشن کردن روش های عملی تفسیری و چگونگی تطبیق نگرش های صوفیان با آیات قرآنی است